პუტინს ასევე სურდა, შეემცირებინა რუსეთის დამოკიდებულება წიაღისეულის ექსპორტზე და ქვეყანა თანამედროვე ინდუსტრიულ სახელმწიფოდ ექცია, მაგრამ ამ საქმიდანაც არაფერი გამოვიდა. პირიქით, ქვეყნის დამოკიდებულება ნედლეულის გაყიდვებიდან მიღებულ შემოსავლებზე გაიზარდა კიდეც. წიაღისეულის მოპოვებამ 2010-2018 წლებში 34 %-დან 39 %-მდე მოიმატა, როცა გადამამუშავებელი მრეწველობის წილი მშპ-ში 53 %-დან 51 %-მდე შემცირდა.

ექსპერტების შეფასებით ის, რაც პუტინს მოსახლეობის თვალში აქამდე შარმს ანიჭებდა - ყირიმის ანექსია, უკვე დავიწყებას მიეცა. მოსახლეობა მიხვდა, რომ ფსევდოპატრიოტიზმით ვერ დანაყრდები. ახლა ის, რაც წინათ პუტინის წარმატებას განაპირობებდა, მისივე საზიანოდ ამუშავდა, რაც ყველა ავტოკრატი და დიქტატორი მმართველის საერთო ბედისწერაა.

რუსეთში კორონავირუსმა 8 მილიონი ადამიანი დატოვა უმუშევარი. მათ სახელმწიფო ერთი თეთრითაც კი არ ეხმარება.

დასავლეთში პოლიტოლოგებს მიაჩნიათ, რომ პუტინის ხელისუფლებაში ყოფნის დღეები დათვლილია, მაგრამ ის ძალაუფლებას მშვიდად არ მიატოვებს და საკუთარი მმართველობის უკანასკნელ ფაზაში ძალიან მძიმე და საზიანო გადაწყვეტილებებს მიიღებს.