აპრილის დამლევს რუსეთის შინაგანი ჯარების სპეციალური დანიშნულების ნაწილებმა დატოვეს ქართულ - ოსური კონფლიქტის ზონა. ამაში ცუდი არაფერი იყო, ჩვენთვითონ მოვითხოვდით მათ გაყვანას, ამ ჯარების სარდლობას რომ საყოველთაოდ მიღებული ნორმების შესაბამისად რომ ემოქმედათ.

წასვლის შესახებ ჩვენ არც კი შეგვატყობინეს . ფარულად მოიხსნენ პოზიციებიდან და გავიდნენ. იქ მაშინვე ოსი ბოევიკები განლაგდნენ. ისინი ყოველგვარი დაბრკოლების გარეშე დაეუფლნენ მშვენივრად აღჭურვილ ზღუდეებს.რაც მათ საშუალებას აძლევდათ გაეფართოებინათ საბრძოლო მოქმედება. დაუცველი ქართველი მოსახლეობის წინააღმდეგ.

1992 წლის მაისის დამდეგს დაძაბულობის ორ ძირითად კერას სამხ. ოსეთს და სამეგრელოს დაემატა მესამე, აფხაზეთი. საერთოდ აქ საშიში დაძაბულობა ბევრად ადრე დაიწყო. ყველაფერი გარედან იყო მართული,

ყველაფერ ამას დაემატა თბილისში ელექტრომავლების მემანქანეთა გაფიცვა .

სიტუაცია რომელშიც აღმოვჩნდი სულ უფრო მაგონდებოდა სახთნძროს რაზმის უფროსის მდგომარეობას. როცა ერთი სახანძრო მანქანა ყავს და ყველგან ცეცხლია მოდებული. ერთგან ჩააქრობს სხვაგან ავარდება ალი.

მაისში ცეცხლი შიდა ქართლში აგიზგიზდა . ოსმა ბოევიკებმა იერიში მიიტანეს კიმფლიქტის ზონის ქართულ ტერიტორიებზე . ჭრილობების უმეტესობა მიყენებული იყო ჰაერიდან სროლის შედეგად. ოსი ექსტრემისტების ლიდერი ტორეზ კულუმბეკოვი უმაღლეს საბჭოში გამოვიდა საქართველოს მიმართ ბრალდებით და მოთხოვნით შეყვანათ სამხრეთ ოსეთი რუსეთის ფედერაციის შემადგენლობაში.

13 მაისს ასობით მოქალაქე შემოიჭრა სახელმწიფო საბჭოს შენობაში . ამ ხალხის ქალების, ბავშვების, მოხუცების დანახვამ გამაოგნა, ბევრ მათგანს ძველი საშინაო ტანსაცმელი ეცვა. გადაცმაც ვერ მოასწრეს ისე გამოიქცნენ თბილისში და დანგრეული სახლები მიატოვეს.

დავპირდი ამ ადამიანებს ცხინვალში ჩავფრინდებოდი გავცემდი ბრძანებას ცეცხლის შეწყვეტის თაობაზე. მაგრამ ...

მაგრამ თეზევსს დიდი ხანია სწვავდა ცეცხლი ჰერაკლესავით საგმირო საქმეების ჩადენისათვის

“ მათი ცხედრები დაწვეს და ცოცხლები გაატყავეს " ედუარდ შევარდნაძე

ჭაბუა ამირეჯიბის, უდიდესი საზოგადო მოღვაწის გაქცევა ციხიდან