უბრალოდ მიდიოდა. ქალაქის შუაგულში, ხმაურში, მანქანებში გახვეული ქუჩის კიდეზე, იმ უსასრულო, ნაცნობ და უკვე თითქმის რუტინად ქცეულ ყოფით ფიქრებში ჩაძირული. ყურადღება აქა-იქ იცვლებოდა სადღაც შეძახილი, სადღაც უცნობი დიალოგის ნამტვრევი, მანქანის სიგნალი, ვიღაცის სიცილი, ვიღაცის დაძაბული ტონი. ყველაფერი ჩვეულებრივი იყო, როგორც ყოველთვის.
და რაღაც მოხდა, უცებ რაღაცნაირად... |
|
