ჩვეულებრივი დღეა, ყოველდღიურმა ერთფეროვნებამ გამაზარმაცა.
სიახლის სურვილი აღარ მაქვს, რობოტივით ერთიდაიგივე "პროგრამით" ვმუშაობ,
"დასვენების რეჟიმი"-ც ერთფეროვანია.
დილიდან დაღამებამდე, ერთსადაიმავე საქმეს ვაკეთებ, ჩაის დალევა, ბავშვის ბაღში
წაყვანა, სახლის დალაგება (თუკი დასალაგებელია), ჭურჭლის დარეცხვა, საჭმლის გაკეთება , კომპიტერთან დაჯდომა და ათასი სისულე...
_ დიდი ხანია მელოდებით? კაბინეტის კარი შევაღე თუ არა, მისმა ალისფრად შეღებილმა, მოვარვარე თმამ თვალი მომჭრა, სულ ვფიქრობ, რატომ ატარებს ეს ქალი ასეთ ვარცხნილობას, დავიჯერო ვერ ხვდება, რომ არ უხდება ? _არც ისე, 10 წუთი იქნება... _ძალიან კარგი მაგრამ ხომ შევთანხმდით, რომ მოსვლის წინ დამირეკავთ, ხანდახან მთელი დღით მიწევს გასვლა და ასე ლოდინი რომ არ მოგიწიოთ, ჯობია წინასწარ დამირ...
ეს, ის სამყაროა, სადაც იბადები, იზრდები, ბერდები, კვდები... ის არ გტოვებს, შენია, შენშია, უყვარხარ და არასოდეს ემეტები დასაკარგად... ის სამშობლოა, უზარმაზარი სამყაროს პატარა ნაწილი, რომელშიც ცხოვრობ... სამშობლო მშობელია, რომელიც მუდამ ზრუნავს შენზე, ადარდებ... აკაკის ჩონგურია, რომელსაც სამწუაროდ სიმები დასწყვეტია. ილიას გულია, რომელიც გახლეჩილი, დღემდე გმირულად ძგერს! ქართვ...
მხატვარი არ ვარ, რომ დავხატო მე ჩემი სახე,
არც მოქანდაკე გამოვძერწო ჩემი სხეული,
არც მკერავი ვარ, შევიკერო შესამოსელი,
რომ დავიფარო, სული ჩემი, მარტო, ეული...
არც სახელი მაქვს, არც წოდება პატივსაცემი,
არც განვირჩევი დანარჩენისგან უცოდველობით,
არც მოღალატე, არც საიდუმლოს არ ვარ გამცემი,
და არც ვტრაბახობ ჩემი ლექსის უბრალოებით...
მე მხოლოდ ...
|
|