ვრცელი შესავლების გარეშე შემიძლია თანმიმდევრობით ჩამოგითვალოთ საქართველოში არსებული უმძლავრესი საზოგადოებრივი ინსტიტუტები. რამდენად დაცულია ეს თანმიმდევრობა, რასაკვირველია, თქვენი განსასჯელია:

1.თამადის ინსტიტუტი

2. ქალიშვილობის ინსტიტუტი

3. უფროსი ძმა

4. დედამთილი

5. ამ უკანასკნელს რაც შეეხება, ის ბრჭყალებში შეიძლება მოიყვანო: “რას იტყვის ხალხი"

სამაგიეროდ უგულებელყოფილია და ხალხისთვის ნაკლებად არსებითი, ისეთი მნიშვნელობის ცნება, როგორიცაა ადამიანის უფლებები: ქსენოფობია, ტრეფიკინგი, ტერორიზმი და სხვა ტრანსნაციონალური დანაშაული, გამოხატვის თავისუფლების შეზღუდვა, სახელმწიფოს მხრიდან ძალადობის ლეგიტიმურად შემოსაღება, დასმენა-მოსმენები და ა.შ. ჩვენს საზოგადოებაში გაცილებით მეტ შფოთსა და პროტესტის გრძნობას იწვევს თუ სუფრაზე თამადას არ უსმენენ, ვიღაცის რძალი ქალიშვილი არ იყო:(!) ან ახალგაზრდამ ტრანსპორტში მოხუცს არ დაუთმო ადგილი, უფროსი ძმისთვის “ თავზე გადახტომა", რაც მის დაუკიუთხავად დის გათხოვებას ნიშნავს პირველ რიგში. რძალდედამთილიანი: რა წააძახა ამ შემთხვევაში X-მა და რა უპასუხა Y-მა. ჩვენ ხომ ჩვენს შორის გრძნობების გაქრობაზე მეტად ის გვანაღვლებს თუ განქორწინებას გადავწყვეტთ “რას იტყვის ხალხი".

ხომ არ ჯობს რომ დავფიქრდეთ, ავწონ-დავწონოთ, რაღაცები რამდენიმე ასპექტიდან შევაფასოთ და რაღაცები გადავაფასოთ კიდეც? ყველაფერი დროში ცვალებადია, ჩვენ კი დიდ უძრაობაში ვართ. შესაცვლელია, მეგობრებო ბევრი რამ: არა მარტო ინსტიტუტები, არამედ პოლიტიკაც.