ანტუან დე სენტ–ეკზიუპერის ცნობილი ნაწარმოების "პატარა უფლისწული", მეგრულად თარგმნამ საზოგადოებაში სხვადასხვაგვარი დამოკიდებულება გამოიწვია, ზოგიერთმა მოიწონა, ზოგიერთმა ირონიულად "ჩაიხითხითა": რა სისულელეა, რას "ბოდიალობენ" თავადაც არ იციანო.
საბედნიეროდ გამოჩნდნენ ისეთი ადამიანებიც, რომლებმაც აღნიშნული მიიღეს იმავე რაკურსით როგორი რაკურსითაც თარგმნა თარგმანის ავტორმა "პატარა უფლისწული", მან სცადა ამ სახით შეეხსენებინა საზოგადოებისათვის, რომ მეგრული ენა საჭიროებს სახელმწიფოსაგან მფარველობას, რათა არ გაქრეს.
სადღეისოდ სამეგრელოში სუფთა მეგრულით მაქსიმუმ ოცამდე ადამიანმა შესძლოს საუბარი, სამეგრელო ისევე როგორც დანარჩენი საქართველოს კუთხეები, მშობლიურ ენად ქართულ ენას თვლის და ეს აქსიომაა, მაგრამ სახელმწიფოს მიერ მეგრული ენის დაცვა, სვანურ ენასთან ერთად მგონი დანაშაული არ უნდა იყოს და არც ისაა ჩემი აზრით დანაშაული მეგრულად ნათარგმნი წიგნები თუ დაიბეჭდა ქართულ სტამბებში, დიახ ქართულში. ჩვენ არ გვინდა და არ მივიღებთ ქვეყნის გარედან ვიღაცის მიერ შემოგდებულ პროვოკაციას, მეგრული და სვანური ენები დისკრიმინაციაში მყოფ ენებად მივიჩნიოთ და ამით "კეთილისმსურველების" წისქვილზე დავასხათ წყალი.
ვერასოდეს საქართველოს მტერი და მოშურნე ვერ ეღირსება სამეგრელოში სეპარატისტულ გამოვლინებებს, სამეგრელო იყო, არის და იქნება ერთიანი ქართული ციტადელის შემადგენელი ნაწილი.
აქვე დიდი მადლობა მინდა გადავუხადო ჩვენს კოლეგას–ბატონ ლიცის, სწორი, ადამიანური და თბილი დამოკიდებულებისათვის სამეგრელოს მიმართ.

ბევრი აღშფოთებული და შეშფოთებული კომენტარი წავიკითხე, ვიღაცა "ზეპატრიოტმა" სეპარატიზმიც ახსენა, ვიღაცამ უკბილოდ იხუმრა, ცინიზმიც იყო.
სამეგრელოში წლების განმავლობაში ვმუშაობდი, მაგრამ არსად, არასოდეს მიგრძვნია სეპარატისტული განწყობა, უფრო მეტიც, მეგრელი კაცი ზოგადქართული შეგნებით გაცილებით მაღლა დგას, ვიდრე ერთად აღებული საქართველოს ყველა კუთხის შვილი.
ნუ ვუყურებთ მეგრელ კაცს ალმაცერად, ნუ შეგვაქვს ეჭვი მის ჭეშმარიტ ქართველობაში, ორგულობაში ნუ ვდებთ ბრალს, ნუ ვაიძულებთ დღენიადაგ ამ ეჭვს ებრძოლოს, თორემ ერთხელაც იქნება შემოგვიტრიალდება და გვეტყვის, არ ვარ ქართველი, მეგრელი ვარ, თქვენი დედაცო.
რაც შეეხება თარგმანს. მეგრულს (ისევე, როგორც სვანურს) დღეს აქვთ პატუა-ენის ( შინ სახმარი ენის) ფუნქცია და თუ ჩვენგან ამ ენებს ხელშეწყობა არ ექნებათ, თუ რამენაირად არ გავააქტიურეთ, მაშინ თანდათანობით გადაგვარდებიან და დაკარგავენ ენის მნიშვნელობას. ეს კი, ჩემი აზრით, არცერთი ქართველის ინტერესში არ უნდა შედიოდეს, რადგან მეგრული და სვანური ენები ჩვენი სიმდიდრეა, დიდი სიმდიდრე!

შუბითიძე ლიცი2015 წლის 26 ივლისი