"ერთ დღესაც ავდგები, ჩავალაგებ ბარგს და მე წამოვალ შენთან და შენ დამხვდები, შენ კი არც გემახსოვრები, მე კი მახსოვხარ იმიტომ რომ დედა მიყვებოდა ბავშობაში შენზე, მეუბნებოდა, რომ როცა გავიზრდებოდი აუცილებლად წამომიყვანდა შენთან, თუმცა როცა წამოვიზარდე უკვე შენ ჩვენ აღარ გვეკუთნოდი, წაგვართვეს შენი თავი, მე კი ყოველ დღე იმ იმედით ვიღვიძებ რომ ერთ დღესაც ჩემ სარკმელთან ფარდას გადავწევ და შენ კამკამა ზღვას დავინახავ, შენ ჰაერს ჩავისუნთქავ, მე და ჩემი მეგობრები, რომლებიც მინდოდა მანდ მყოლოდა და მათთან ერთად ვისეირნებდი შენს ქუჩებში, მინდა წელიწადის ოთხივე სეზონს შენთან ერთად შევხვდე..
მაპატიე მათ მაგივრად ვინც დაგთმო, , მაპატიე მათ მაგივრად ვინც მიგატოვა, მაპატიე ვინც შენ გესროდა მათ მაგივრადაც.
მე დავბრუნდები ჩამოვალ შენთან, დიახ მე ჩავალაგებ ბარგს და წამოვალ შენკენ, გავარღვევ იმ არარსებულ საზღვარს, რომელიც ჩვენ შორის ოკუპანტებმა დააწესეს, დიახ წამოვალ ჩემო აფხაზეთო შენკენ და რას იზამენ ის ოკუპანტები?_ მესვირან?! დაე მესროლონ რადგან უშენოდ მე სიცოცხლეც არ მინდა!! ...."-წერს მწერალი და პუბლიცისტი ოთარ (ბუტა) მამარდაშვილი საკუთარი ფეისბუქის გვერდზე.