დღეს თამამი სასიყარულო სცენები ფილმებში არავისთვის გასაკვირი აღარაა, აი XX საუკუნეში კი საკმაოდ მკაცრი, ე. წ. ჰეისის კოდექსი არსებობდა, რომლის მიხედვითაც იღებდნენ სასიყვარულო სცენებს:
ამ კოდექსის მიხედვით:
თუ პერსონაჟები ერთ საწოლში იწვნენ, ქალს ცალი ფეხი აუცილებლად იატაკზე უნდა ჰქონოდა მთელი სცენის განმავლობაში, ან მეორე ვარიანტი, ორივე სხვადასხვა საწოლებში უნდა ყოფილიო.
კატეგორიულად აკრძალული იყო მსახიობების შიშველი სილუეტების ჩვენება, მიუღებელი იყო გამჭვირვალე ტანსაცმელი და სამოსის გამოცვლის სცენებიც უკიდურეს შემთხვევაში უნდა გადაეღოთ.
არ შეიძლებოდა სხვადასხვა რასის ადამიანების ურთიერთობის ჩვენება, პირველად ეს ტაბუ 1967 წელს დაარღვია რეჟისორმა სტენლი კრამერმა ფილმში “გამოიცანი ვინ მოვა სადილზე", რომელშიც გენიალური შავკანიანი ექიმისა და ამერიკელი ქალის ურთიერთობა იყო ასახული.
მხოლოდ წესიერი ცეკვები- კოდექსი კრძალავდა ცეკვის დროს მკიერდის მოძრაობას, ან თეძოების მორაობას.
არა ფრანგულ კოცნებს!- ძველ ფილმებში მსახიობები მხოლოდ ტუჩებით ეხებიან ერთმანეთს, ყველაფერი კი კოდექსის დამსახურება იყო, რომელიც ვნებიან კოცნის სცენებს კრძალავდა, რადგან მას ცხოელური ინსტინქტების გაღვიძება შეეძლო.
ამორალურად ითვლებოდა ახალდაქორწინებულების პირველი ღამის ჩვენებაც
მხოლოდ ჰეტეროსექსუალური ურთიერთობა- წინა საუკუნის 30 იან წლებამდე არატრადიციული ორიენტაციის მქონე მამაკაცებს ფილმებში დასცინოდნენ, მათი ურთიერთობის ჩვენებაზე კი საუბარიც არ იყო.
