მეგის ცხოვრებას ორი ულამაზესი გოგონა აბედნიერებს. ის და მისი ქმარი, დავით მერაბიშვილი, 5 წლის სიდონიასა და 3 წლის ბარბარეს მშობლები არიან.

მეგი გოგიტიძიმე მის ცხოვრებაზე "სარკესთან" ისაუბრა.

/

-როგორი ბავშვი იყავით, როგორ ყალიბდებოდა თქვენგან მომღერალი?

– მეგი-ნათია გოგიტიძე? პასპორტში ნათია მიწერია. ბებიას, დედაჩემის დედას, ერქვა ნათელა და მის პატივსაცემად ნათია დამარქვეს. სახლში მეგის მეძახდნენ, რადგან მამაჩემს ეს სახელი ძალიან უყვარდა.

რაც შეეხება ჩემს ბავშვობას, ამ პერიოდს ახლდა ძალიან დიდი სიხარული და იყო ბევრი ტკივილიც, მაგრამ ლაღი ვიყავი. ჩემი სახლის წინ ზღვა არის და ამან ძალიან დიდი გავლენა იქონია ჩემზე. ბათუმში დავიბადე, მაგრამ ქობულეთში გავიზარდე.

– რატომ იყო ტკივილიანი თქვენი ბავშვობა?

– ჩემს ოჯახში ძალიან დიდი ტრაგედიები მოხდა. სამი ძმა გარდაიცვალა – მამაჩემი, მერე – ჯერ ერთი ბიძა, მერე – მეორე ბიძა. მათ მიჰყვა ბებიაჩემი, მერე ბიცოლაჩემი და დედაჩემის ძმა. შეიძლება ითქვას, რომ სიკვდილს ბავშვობიდან ვიცნობ.

– ალბათ განსაკუთრებით გიყვართ ის ადგილები, სადაც გაიზარდეთ.

– ქობულეთი ჩემთვის არის სახლი, ჩემი წყარო, ის ძირითადი ფესვი, რასაც მე დღეს ვახმოვანებ თუნდაც სიმღერაში, ტექსტებში. ქობულეთი ჩემთვის არის უძვირფასესი ადგილი, სადაც მიყვარს ყოველი ხე და ყოველი კუნჭული. ბავშვობაა, რომელიც შეუცვლელია ჩემთვის.

– დღეს სად ცხოვრობთ ძირითადად?

– ძირითადად მოსკოვში, მაგრამ, შეიძლება ასეც ითქვას, რომ ნახევრად მოსკოვში ვარ, ნახევრად – საქართველოში. ჩემს ქვეყანაში ძალიან ხშირად ჩამოვდივარ – ხან თვეში ერთხელ, ხან ორ თვეში ერთხელ, ხან სამ თვეში ერთხელ.

– როცა საქართველოში ხართ, უმეტეს დროს ქობულეთში ატარებთ თუ თბილისში?

– ნახევარ დროს ქობულეთში ვატარებ, ნახევარს – თბილისში. თბილისში ვარ გათხოვილი, ჩემი ქმარი თბილისიდანაა, მაგრამ დედა მასაც ქობულეთელი ჰყავს – თინა ინაიშვილი, ძალიან კარგი ადამიანი. ჩემი ქმრის პაპა დედის მხრიდან ძალიან ცნობილი მხატვარი იყო – ხასან ინაიშვილი. მას ქართულ მხატვრობაში ძალიან დიდი წვლილი აქვს შეტანილი.

– დღეს რას აკეთებთ მოსკოვში?

– ელექტრონიკის და აკუსტიკური მუსიკის შეზავებით ვარ დაკავებული. ახალს – არა, მაგრამ ჩემებურ მიმდინარეობას ვაკეთებ. სიმღერებს ვწერ. მალე გამოვა ჩემი ახალი ქართული სიმღერა, რომელიც ცოტა განსხვავებული იქნება იმისგან, რაც აქამდე გამიკეთებია.

ასე მგონია, სადაც უნდა ვიყო, რა კუთხე-კუნჭულშიც, ჩემი ყოველი ნაბიჯი, ყოველი სიტყვა, ყოველი მოქმედება ჩემს ქვეყანას ემსახურება.

– კმაყოფილი ხართ შემოსავლით?

– შემოსავლებით მე საქართველოშიც კმაყოფილი ვიყავი და იქაც კმაყოფილი ვარ. საერთოდ უკმაყოფილო ადამიანი არ ვარ. ვთვლი, რომ მუსიკოსს იმ დონის ანაზღაურება აქვს, რა დონის პროდუქტსაც ქმნის. ასე მგონია, რამდენსაც ვიშრომებ, შემოსავალიც იმდენი მექნება. ამაზე დიდად არც ვარ გაგიჟებული.

– როგორც მომღერალი, რეალიზებული ხართ?

– ვთვლი, რომ საკუთარ თავზე ბევრი უნდა ვიმუშაო. თუ ვიცოცხლე და თუ დამცალდა, ბევრს გავაკეთებ, ბევრ რამეს შევცვლი, ჩემს მუსიკაში დიდ ცვლილებებს შევიტან. ადამიანი უნდა ფიქრობდეს, რომ რეალიზებამდე რაღაცები აკლია. თუ ვთქვით, რომ ყველაფერი კარგად არის, მაშინ რაღა აზრი ექნება გაგრძელებას?

აქვე ვიტყვი, რომ არ ვარ ისეთი ადამიანი, რომელიც რაღაცებს ართულებს. შეიძლება ითქვას, საქართველოში მარტომ, თვითონ გავაკეთე ყველაფერი.

– როგორია თქვენთვის ერთი ჩვეულებრივი მოსკოვური დღე?

– დღე არ გავა, ჩემს ქვეყანაზე არ ვიფიქრო. თანაც პერიოდულად ერთი ბავშვი ხან აქეთ მყავს დატოვებული, მეორე – იქით, ხან ერთი მიმყავს, ხან – მეორე და, რა თქმა უნდა, ჩემი ფიქრები მუდმივად საქართველოს უკავშირდება. ჩემთვის არ არსებობს დასვენება, სულ ვშრომობ, ვფიქრობ, რა გავაკეთო და როგორ გადმოვცე.

წაიკითხეთ სრულად.