5.

"მინდა სადმე დავჯდე და ვიტირო ჩემი მრავალსაუკუნოვანი გულუბრყვილობა."

6.

"ჩემი თავი რომ დავივიწყე, მაშინ დავმშვიდდი: ეს რამსიმძიმე ოხრობა ვყოფილვარ! დავმსუბუქდი, ამოვისუნთქე... ჭიანჭველაც ალბათ ასეა."

7.

"შიგნით თუ არ არის ადამიანი, გარედან რა უნდა მიაშენო?
ან გარეთ რას გამოიტანს, რაც შიგნით არა აქვს..."

8.
„ადამიანი მეტია, ვიდრე მასზე შეგროვილი მეტყველი ფაქტები.“

9.

"სიმარტოვე დადის გაღიმებულებში."

10.

"რა საშინელი ჯალათობაა შეყვარებულისთვის თვალების ახელა..."

11.

"ვიღაც რომ არ იყოს გამორჩეული - სახლში, უბანში, ქალაქში, ვიღაც რომ არ იყოს განსხვავებული - ცხვირით მაინც, სახით, საქმით, თამაშით, ჭკუით... გაიღუნებოდა ეს მიწა რიგითების ტკეპნისგან.“

12.

“ჰეი, თქვენ, ვინც ნიღბებს იკეთებთ, გახსოვდეთ, რომ სწორედ იმ წამს ძალიან შიშვლდებით.”

13.

"მე შენში შენს თავს დავეძებ ხოლმე: მატყუებს-მეთქი თუ მართალია...
წიგნი რომ იყო, სხვასა ვკითხავდი, ოქრო რომ იყო, ოქრომჭედელს გავასინჯებდი...
მაგრამ შენი გამოცნობა მე მავალია და მე შენში შენს თავს დავეძებ."

14.

"მათი სიყვარულის გზა ისეთი ხანგრძლივი და დამღლელი იყო,
რომ, როდესაც ერთმანეთს შეხვდნენ,
მხოლოდ ლოყის ლოყაზე მიდება შეძლეს."

15.

"ჩემი უბედურება ისაა, რომ ყველაფერთან რწმენით ვარ დაკავშირებული. დამენგრევა კიბესავით და წავალ ხოლმე უფსკრულში, იმიტომ, რომ რწმენით ვუყურებ პურის ნამცეცსაც, ღმერთსაც და ადამიანსაც და ვერ ვუძლებ, რომ დამენგრევა".

16.

“ადამიანი მიტოვებულია. არის მესაქონლობა, მეძაღლეობა და მებოცვრეობა, მაგრამ არ არის მე-ადამიანეობა.”

17.

“დაიმახსოვრე! უკიდურესობაზე ხეთქებამ დაამსხვრია ადამიანი.”

18.

"ნახეს კაცი, ერთი წამით რომ ისვენებდა
და წაიღეს უმალ ამბავი,
კარგად არისო."

19.

და... განა შეიძლება იყო გულწრფელი და არ იყო წასაგებად გამზადებული?

20.