ოცდაორმა გაიარა გაზაფხულმა,
ოცდაორმა გაიხურა მარტმა კარი,
მაგრამ დღეს რომ გაზაფხული მიხარია,
არ ყოფილა ჯერ ასეთი გასახარი.
შემომხედე, შემომცინე,
და მითხარი სიხარულით,
"რა მიჭირავს კარგო ხელში,
თუ მიხვდები წრფელი გულით?"
მე ავწიე თავი მაშინ,
და რას ვხედავ-სახეს მზიანს,
ქორჩიოტა მომართვი და
გაზაფხულის ლურჯი ია.
სიხარუმლა ამიტანა,
სიყვარულმა ჟინი ...
|
|