ინდონეზიის დედაქალაქში, აღმ. მხარის ერთ-ერთ რაიონში, ღატაკთა უბანი, რომელიც ერთი შეხედვით, დიდად არ განსხვავდება სხვა მსგავსი უბნებისგან – ჭუჭყიანი ქუჩები, საცოდავი ქოხები, ირგვლივ ყველაფერი გაპარტახებული და სარემონტოა. მაგრამ, თუ ვინმე მოხვდება ამ ღვთისგან მივიწყებულ ადგილზე, მას მაშინვე გარს პატარა მაწანწალები ეხვევიან, იმ იმედით, რომ ახალმისულს თუნდაც ერთ მონეტას გამოსტყუებენ. ამის შემდეგ, თუ მაშინვე არ გაიქცევა ადამიანი, დასახლების ერთ უცნაურ თავისებურებას აღმოაჩენს – პატარა ფიგურები, რომლებიც ერთი შეხედვით ძალიან ჰგვანან პატარა მათხოვრებს, სინამდვილეში ბავშვები არ არიან: მათ ტანსაცმლის ქვემოდან კუდები უჩანთ, აქვს ბეწვიანი კიდურები და ბრჭყალებიანი თათები. ეს ყოველივე საკმაოდ შემზარავი სანახავია და წარუშლელ შთაბეჭდილებას ახდენს ტურისტებზე. ახსნა კი, ძალიან მარტივია:

უბნის მაცხოვრებლები მაიმუნებს ბავშვის ტანსაცმელს აცმევენ და ბავშვის სახის ნიღბებს უკეთებენ იმ მიზნით, რომ მათ ფული გამოიმუშაონ. ბევრი ადგილობრივისთვის «ცოცხალი თოჯინები» შემოსავლის ერთადერთი წყარო და შიმშილით სიკვდილისგან თავის დაღწევის ერთადერთი საშუალება არის.