ერთმა მდიდარმა ჰკითხა თავის მეგობარს:

— რატომ მსაყვედურობენ სიძუნწის გამო, როდესაც ყველასთვის ცნობილია, რომ განკარგულება გავეცი იმის შესახებ, რომ ჩემი სიკვდილის შემდეგ, ყველაფერი რაც გამაჩნია, ქველმოქმედებას მოხმარდება?
ამის საპასუხოდ მეგობარმა უთხრა:
— მე საკუთარ თავს უფლებას მივცემ, მოგიყვე იმის შესახებ, თუ როგორ დაიჩივლა ღორმა ძროხასთან, რომ მას ყოველთვის ცუდად ექცევიან: «ადამიანები ყოველთვის ლაპარაკობენ შენი სიკეთისა და ნაზი თვალების შესახებ. რა თქმა უნდა, შენ მათ რძეს და კარაქს აძლევ, მაგრამ მე ხომ უფრო მეტს ვაძლევ? ძეხვი, ლორი, ტყავი, ჯაგარი, ჩემს ფეხებსაც კი ხარშავენ! და სულ ერთია, არავის არ ვუყვარვა. რატომ არის ასე?»

ძროხა ცოტა ხანს დაფიქრდა და უპასუხა: «იქნებ, იმიტომ, რომ მე ყველაფერს სიცოცხლეშივე ვიძლევი?»