ილია ჭავჭავაძე წერდა: ერი, რომელსაც ახსოვს თავისის ერთიანის სულის წირვა, ეგ თავის დიდ-ბუნებოვანი კაცნი და დიდთა საქმეთა ამბავი, კეთდება, მხნევდება, ჰგულოვანდება და თავმოწონებულია ყველგან, ჭირია თუ ლხინი.
სხვადასხვა წიგნსაცავში, მუზეუმში, სასახლესა თუ მის ნანგრევებში მოყოლილი, მიწაში დაფლული და შემდეგ აღ...
2019, 16 ოქტომბერი, 16:39
|
|