ბერძენთა მითოლოგიაში ჰელიოსი (ნაწილობრივ მისი ორეული ჰიპერიონი); აგრეთვე აპოლონ ფებოსი), ქვეყნიერების მანათობელი ღვთაება, რომელიც მზის ეტლით ყოველ დილას ამოდის აღმოსავლეთში (აიაში, კოლხეთში) და ჩადის დასავლეთში (ჰესპერიაში, აიაიაში). ძველ ქართულში მზეს ერქვა "შამსი" (ნ. "შამაშ"), ასევე არაბულში. ბერძნულად "ჰელიოს", ლათინურად "სოლ", ძველგერმანულად "ზუნნა", ა...
2019, 24 დეკემბერი, 13:23
|
|
