ჩამეხუტე...., მერე რა, რომ ცა არ გვწყალობს...და რომ წვიმა შენს თეთრ კედებს ატალახებს, მერე რა, რომ გათენება თმებზე გვათოვს, მერე რა, რომ სიყვარულიც გადავლახეთ.....!
არა...უშენობა კი არა, შენში უჩემობა მტკიოდა
ჩვენი ცხოვრება, ნისლით მოცული, ბრმად მიუყვება ბილიკებს სადღაც, არავინ იცის, სად წავიქცევით, არავინ იცის, რა ხდება გაღმა. ხან იძულებით მაინც მივყ...
ვიცი, ამაღამ კიდევ დავწერ რამეს სევდიანს, ისევ გათოვდა... იანვარი აბორგებს ქუჩებს, როცა უშენო ეს დღეები, შენზე მეტია, ზოგჯერ, კი ლექსიც ამ იარებს ტკივილს ვერ ურჩენს. დავწერ რამეს და ადუღებულ ცრემლებს დავაყრი, მიყვარს ტირილი..ალბათ მაინც უხდებათ ქალებს, დილით, კი კარებს გამოვაღებ ისევ ამაყი, გამვლელგამომვლელს დავუმალავ უძილო თვალებს. სევდისფერებით...
|
|