ოშო რაჯნიში (1931-1990) იყო ინდოელი მასწავლებელი, ფილისოფოსი, წოდებით გურუ და აჩარია, რომელიც მის უმაღლესი დონის "სულიერ" განვითარებაზე მეტყველებდა. ასევე ჰქონდა პროფესორის წოდება ფილოსოფიაში, რაც 1966 წელს დაიმსახურა. 1960-იანი წლებიდან მას უკვე ჰყავდა უამრავი მიმდევარი ინდოეთში და ასწავლიდა მათ მედიტაციას, ფილოსოფიას, ქადაგებდა თავის მოძღვრებას. აკრიტიკებდა აქამდე არსებულ რელიგიებს და ღარიბებზე მორგებულს უწოდებდა მათ. მიიჩნევდა, რომ ადამიანი უნდა ყოფილიყო მდიდარიც ყოველ სიკეთესთან ერთად და უნდა ებრძოლა ამისთვის, რომ სიღარიბე სულაც არ იყო მოსაწონი და თუნდაც რელიგიური კუთხით დასაფასებელი რამ, რისი დათმენის შემთხვევაში სიკვდილის შემდეგ თურმე მიიღებდნენ ადამიანები შვებას. თავად მის ავტოფარეხში უამრავ ძვირადღირებულ მანქანას წააწყდებოდით - ის გინესის წიგნში გახლდათ შეყვანილი როგორც როლს-როისების მსოფლიოში უდიდესი კოლექციის მქონე. მიიჩნევდა, რომ დედამიწის მოსახლეობა უნდა შემცირებულიყო და ამისთვის როგორც აბორტები და ჩასახვის საწინაარმდეგო სხვადასხვა მეთოდი, არამედ ეუთანაზიაც კი დაშვებული უნდა ყოფილიყო. ამის გამო მას აკრიტიკებდნენ ამ საკითხის მიმართ "ჰიტლერული მიდგომებისთვის". მისი ფილოსოფიის უმაღლესი ფასეულობები იყო სიყვარული, მედიტაცია, უქმად ყოფნის უნარი და მისით ტკბობა, შემოქმედობითობა, სიხარული და შეგნებულობა. შემოგთავაზებთ ამ საინტერესო პიროვნების რამდენიმე საინტერესო გამონათქვამს:

ავტორი: თორნიკე ფხალაძე