მახსენდება ის დღე, როცა წმინდა ილია წინასწარმეტყველის სახელი მიწოდა.საქართველოს ეკლესიის საჭეტმპყრობელი მაშინ უწმინდესი და უნეტარესი მელქისედეკი ბრძანდებოდა."სხვა არაფერი უთქვამს.ჩემი აღკვეცა წმინდა ალექსანდრე ნეველის ეკლესიაში შედგა.დიდი მარხვის ბოლო კვირა, ვნების შვიდეულის სამშაბათი იყო.ჩემს აღკვეცას არ ესწრებოდა არცერთი ქართველი.აი, ასეთ უმძიმეს მდგომარეობაში იყო საქართველოს ეკლესია.ერთ-ერთმა სასულიერო პირმაც მითხრა:“თქვენ რომ ჩაიბარეთ საქართველოს ეკლესია მას სუდარა ჰქონდა გადაფარებული."გარეგნულად ასე იყო, თითქოს მართლაც მთავრდებოდა ყველაფერი.მაგრამ ზეციური საქართველოს შემწეობა ძალიან ძლიერი იყო.ყოველთვის ასე იყო, ასეა დღეს და ასე იქნება კვლავაც.ალბათ, ალბათ ზეციურმა საქართველომ, ჩვენმა დიდმა წინაპრებმა, ზეციურმა მხედრიონმა სულ შეცვალა ჩვენი ეკლესია.