დაავადება დალტონიზმი უმეტესად ატარებს მემკვიდრეობით ხასიათს, ვიდრე შეძენითს. მისით დაავადებული არიან არა მარტო ადამიანები, არამედ ცხოველებიც. დაავადების მთავარი განსაკუთრებულობა მდგომარეობს რამდენიმე ფერის განსხვავების შეუძლებლობაში.

დაავადების ისტორია

ეს დაავადება წარმოიშვა მე-18 საუკუნეში, როდესაც ჯონ დალტონმა თავის თავზე იგრძნო დაავადების გამოვლინებები და აღწერა ისინი თავის შეგრძნებებზე დაყრდნობით. მომდევნო ასწლეულში დალტონიზმის მიმართ ინტერესი ისევ წარმოიქმნა, ამ შემთხვევაში სატრანსპორტო სისტემის სწრაფი განვითარების გამო.

როდესაც მძღოლები მიხვდნენ, რომ ისინი შუქნიშანზე ვერ ახერხებდნენ ფერების გარჩევას, მაშინ მათ წარმოიდგინეს გზებზე ხიფათი. ამიტომ მანამ, სანამ აიღებდნენ მართვის მოწმობას, ყველასთვის, გამონაკლისის გარეშე იდგა ამოცანა, შეემოწმებინათ თავისი თავი სპეციალური ტესტ-სისტემით.

ადამიანის ბადურას აქვს სამი რეცეპტორი, რომელთაგან ყოველი მათგანი პასუხს აგებს სამი ფერის - წითელის, ლურჯის და მწვანე ფერის აღქმაზე. ნორმალურ ჯანმრთელ ადამიანებს მათი მაჩვენებლები ნორმაში აქვთ, ამიტომ მათ შეუძლიათ განასხვავონ ეს ფერები.

დალტონიზმის მიზეზები

ფერების განსხვავების უნარი ადამიანმა შეიძლება დაკარგოს თავის ტვინის ტრავმული დაზიანების შემდეგ ან ინფარქტის და ინსულტის გადატანის შემდეგ. შეუძლებელია მუდმივად დალტონიკად ყოფნის შეწყვეტა. ითვლება, რომ დალტონიკები, რომლებიც ერთ რომელიმე ფერს ვერ აღიქვამენ, სამაგიეროდ შეუძლიათ აღიქვან სხვა ფერების უამრავი რაოდენობის შეფერილობა, ხოლო მათი მხედველობის სიმახვილე ხშირად აღემატება ჯანმრთელი ადამიანის სიმახვილეს.

სტატისტიკის თანახმად, უმეტესი ადამიანი, ვინც დალტონიზმით არის დაავადებული, არიან მამაკაცები. ასევე რიცხოვნობით ეს დაავადება აქვს ყოველ მეათე ადამიანს პლანეტაზე. მაგრამ მაგალითად წითელი ფერის, თუნდაც ერთერთი შეფერილობის აღუქმელობა, დამახასიათებელია ყოველი მამაკაცისთვის ამ დაავადების გარეშე. ხშირად ისეთი რთული ფერი როგორიცაა ლურჯი, მამაკაცებში აღიქმება იისფრად. არსებობს ისეთი სახის ადამიანები, რომლებიც სამყაროს აღიქვამენ შავ-თეთრ ფერებში. სამწუხაროდ მემკვიდრეობითი ფერების სიბრმავის განკურნება ჯერჯერობით არარეალურია.

დალტონიკების უმეტესი რაოდენობა, სტატისტიკის თანახმად ცხოვრობს სლოვაკეთში და ჩეხეთში. საინტერესოა ის ფაქტი, რომ ბრაზილიაში ასეთი გადახრებით ხალხი არ ყოფილა დაფიქსირებული. თუმცა ეს შეიძლება იმის გამო, რომ მედიცინას უბრალოდ ასეთი დათვლები არ ჩაუტარებია.