სწავლობდა მოსკოვის ფერწერის, ქანდაკებისა და არქიტექტურის სასწავლებელში

10-იანი წლებში მოღვაწე
სხვა მხატვრების მსგავსად, ვალერიან სიდამონ - ერისთავისთვისაც უმთავრესი ამოცანა
ეროვნული ფორმის ძიება იყო.ამ მიზეზით, 10-იანი წლების დასაწყისში უპირატესობა
ისტორიულ თემატიკას მიანიჭა.მისი შემოქმდება, ამ თვალსაზრისით, მეტ სიახლოვეს ამჟღავნებს
მე-19 ბოლოს და მე-20-ის პირველი ათწლეულების რუსულ მხატვრობასთან.
სიდამონ-ერისთავის ნაწარმოებები საწყის ეტაპზე აბრამცევოს წრის მხატვრებთან და ნ.
რერიხის შემოქმდებასთან აქვს საერთო ნიშანები. ბატალური თემისად მი ინტერესით კი,
პირიქით ემიჯნება რუს ფერმწერებს.

10-20-იან
წლებში მხატვრარი ქმნის ყოფითი სიუჟეტის სურათებს. ახასიათებს : ჩვეულებრივი
ყოფითი მოვლენის მნიშვნელოვნად ქცევა, (თბილისის დილა) ასახულის არსის
დაჭერა, წაგრძლელებული მონასმები, მსუბუქი იუმორი, რომელშიც შეპარულია
გროტესკი(საბჭოთა თემატიკა).

1920-იანი წლების ნაწარმოებები ექსპრესიონისტული ნიშნები, რაც მხატვრის
დამოკიდებულებაში ვლინდება. „წითელი მთესვლები“- წინა პლანზე ჯარისკაცი,
რომელიც მძმედ მოდის, უკან უსახო ახლაგაზრდები, რომელიც ბოლშვიზმს
თესავენ.

„საბავშვო ბაღი“- გროტესკული, მჭახე პალიტრა და ბავშვები, როგორც ბოლშვიზმის
პირმშოები. არაკომფორტული გარემო. ბავშვის დამახინჯებული სახე. „წითელ ცხენოსანთა
შეტევა“ ცივი სპირალურად დახვეული ცის ფონზე აბრდღვიალებული წითელი, რომელიც
კომპოზიციური ცენტრია. წინა პლანზე ფიგურა მათ უკავშირდება. დინამიკური ემოციური
სურათი, თუმცა წინა ორისგან განსხვავებით ნაკლებად შემზარავი.