კანტის ფილოსოფიური განვითარების გზა საკმაოდ რთული იყო. მისი მოხაზვა ზოგადად ასე შეიძლება: კანტი თავის ფილოსოფიურ მოღვაწეობას იწყებს როგორც ლაიფციგ-ვოლგის ფილოსოფიის მიმდევარი ინგლისური ემპირიზმის გაცნობის შემდეგ გადაუდგება რაციონალისტურ მეტაფიზიკას და იუმის გავლენით სკეპტიციზმის ხაზს გაჰყვება.

კანტის ფილოსოფიის განვითარებაში ორი პერიოდს განასხვავებენ "წინაკრიტიკულს" და "კრიტიკულს" . კანტის მნიშვნელობა ფილოსოფიაში "კრიტიკული" პერიოდით განისაზღვრება.

კანტი თავის პირველ გამოკვლევებში ეყრდნობა ნიუტონის მიერ აღმოჩენილს კანონებს და დებულებებს, რომ მთვარის მიზიდულობა იწვევს მოქცევას და უკუქცევას . ამ პერიოდში ფილოსოფიაში გაბატონებული იყო მეტაფიზიკური თვალსაზრისი, რომლის მიხედვითაც სამყარო უცვლელი იყო. არც გალილეი არც ნიუტონი არ ქმნის სამყაროს განვითარების თეორიას.

კანტი თავის მხრივ ცდილობს ახსნას სამყაროს წარმოშობის და განვითარების თეორია ყოველგვარი ზებუნებრივი ძალის გარეშე "მომეცით მატერია და მე ავაგებ მისგან სამყაროს" ეს ნიშნავს : "მომეცით მატერია და მე გიჩვენებთ როგორ უნდა წარმოვშვა მისგან სამყარო."

კანტი აღგვიწერს ჩვენ სამყაროს აგებულებიას მისი თავისებურებებით, კანონზომიერებებით. იგი ფიქრობს, რომ პლანეტათა შორის სივრცე ან მთლიანად ან ნაწილობრივ ცარიელია, ამიტომ იქ დღეს არ არსებობს არც ნივთიერება, არც ძალები ახალი სხეულის წარმომშობადი სამყაროს აქვს თავისი განვითარების (საზღვრები) კანონზომური ისტორია.