ამ სირბილ-სირბილში გაბარინი ცუდ მდგომარეობაში ჩავარდა, თანაც ვერ ჩერდებოდნენ.

ჭოგრიტით ხედავდნენ, თუ როგორ ადიოდა ცეცხლი ქალაქს...

ნახევარი საათი ირბინეს. გაბარინი მიწაზე უგონოდ დაეცა...

საბედნიეროდ, იქ აღმოჩნდნენ ისეთნი, რომელთაც ჰქონდათ წამლები და წყალი.

ის მოასულიერეს. გაბარინმა გაახილა თუ არა თავლი თქვა:

-მოვკვდები

-არა თქვენ კარგად ხართ. წამალმა გიშველათ.

-მე ეს დაავადება რა ხანია მაწუხებს. ის ბოლოს მომიღებს.

-არ შეშინდეთ. ყველაფერი კარგად იქნება.

-ჩემი ცოლი სადაა?

-აქ ვარ გაბარინ.

-ჩემო კარგო რა კარგია აქ ხარ.

-არ მიგატოვებ.

-მე შენი მჯერა!

ის წამოაყენეს. რამდენიმე წუთში კი გაიქცნენ...

ამ დროს დამპყრობელ ქვეყანაში უბედურება ტრიალებდა. იქ მოღალატენი იყვნენ და ქვეყნის მეთაურის გადაგდება სურდათ. დაიწყო სამოქალაქო ომები. ის გადააგდეს, თუმცა ქვეყანა დასუსტდა. ამ პერიოდში დაპყრობილმა სახელმწიფოებმა ისარგებლეს და გათავისუფლდნენ.

ეს საოცარი სისწრაფით ხდებოდა, სულ რაღაც ორ კვირაში.

ყველა დევნილმა სამშობლოს მიაშურა თავი. იყო მშვიდობა, მაგრამ ეს ასე იოლად ვერ დამთავრდებოდა...

რამდენიმე კვირის შემდეგ დამპყრობელმა გამოაგზავნა ჯაშუშები. ისინი იმ ქალაქს მოედნენ სადაც გაბარინი და მისი ცოლი იყვნენ.

ისინი ძალზედ გამოცდილნი იყვნენ და მათი მიზანი იყო ხალხის დახოცვა.

ეს ამბავი არავინ იცოდა.