წიგნი ჩემი აზრით უდიდესი განძია მთელი მსოფლიოსთვის და ის, რომ არ ყოფილიყო ნამდვილი საშინელება იქნებოდა. ვერ განვითარდებოდა ადამიანი და იქნებოდა ცხოველის დონეზე. სწორადაა ნათქვამი, რომ წიგნი აკეთილშობილებსო.

ჩემ კლასში იყო ერთი ბიჭი, რომელიც წიგნს არ ეკარებოდა და მასწავლებლები სულ ეჩხუბებოდნენ. ვერ ჩააბარა გამოცდები და ვერ ჩაირიცხა უნივერსიტეტში, ამიტომაც წავიდა სოფელში და დაიწყო იქ ცხოვრება. ცოლ-შვილი არ ჰყავდა, მაგრამ გულს არ იტეხდა მარტოობის გამო. მას ყველა "მარტოკაცს" ეძახდა.

ერთხელაც ჩემმა კლასელმა დამირეკა და მითხრა "მარტოკაცი" მოკვდაო. მე ავღელდი და სიკვდილის მიზეზი ვკითხე, თურმე მას ინფექცია შეჭროდა და როგორ მოქცეულიყო არ იცოდა, წაიქცა. შემდეგ მეზობელი შესულა და ჭრილობა უნახავს, მაშინვე მიმხვდარა და გააგებინა სოფელს. აი ასე დაიღუპა ის საწყალი, როცა შეიძლებოდა ჰქონოდა მედიცინაზე წიგნი და გადარჩენილიყო.

მინდოდა ამ პატარა ისტორიით მეთქვა, რომ უვიცი ადამიანი კარგს ვე
რაფერს მიაღწევს (გამონაკლისის გარდა) და შეიძლება ცხოვრების უკეთესობისკენ შეცვლა.

ამიტომ ვიკითხოთ მეტი და ვიყოთ უფრო კარგად.