შუა საუკუნეები ყველაზე სადავო და წინააღმდეგობრივ ეპოქად ითვლება კაცობრიობის ისტორიაში. იმ დროს ჰიგიენას იმდენად განსხვავებულად აღიქვამდნენ, რომ ეს ჩვევები

ნამდვილად იმსახურებს ეკრანიზაციას საშინელებათა ფილმებში.

ღამის ქოთანი საწოლის ქვეშ

ცალკე ოთახი უნიტაზით, ამ ეპოქაში, არც კი დაესიზმრებოდათ. ღამის ქოთანს საწოლის ქვეშ ინახავდნენ და მეორე დღისით, დიდ ვედროში ათავსებდნენ, შემდეგ კი ტყეში ან მდინარეში ყრიდნენ ფეკალურ მასას. ასევე, ხშირ შემთხვევაში, პირდაპირ ფანჯრიდან აქცევდნენ შარდს.

დაუბანელი ხელები

ხელის დაბანა, თუნდაც დღეში ერთხელ, მხოლოდ მე-18 საუკუნეში დაიწყეს, ისიც

ნიდერლანდების მოსახლეობის ზედა ფენის წარმომადგენლებმა. ჩვეულებრივი

მოქალაქეები კი დაუბანელი ხელით ჭამდნენ, რაც ხელს არ უწყობდა მათი სიცოცხლის

გახანგრძლივებას.

წყლის რამოდენიმეჯერ გამოყენება

ძალიან იშვითად ბანაობდნენ, დაახლოებით წელიწადში ერთხელ, რადგან სჯეროდათ,

რომ თუ მათ სხეულს წყალი მიეკარებოდა – ეშმაკი ჩაუსახლდებოდათ ან სერიოზულად ავად გახდებოდნენ (ამაში სიმართლის მარცვალი იყო, თუ წყალი დასაბანად იმ მდინარიდან მოჰქონდათ, სადაც ფეკალიებს ყრიდნენ. სხვათა შორის სადილის მოსამზადებლადაც იმავე მდინარის წყალს იყენებდნენ). თუკი ასეთი სასწაული მოხდებოდა და იბანავებდნენ, სუფთა წყლით ამ პროცედურის ჩატარება წარმოუდგენელი იყო, რადგან მთელი ოჯახი ერთი დ აიმავე წყალს იყენებდა.

ტანსაცმელს რეგულარულად არ ირეცხავდნენ

ტანსაცმლის გარეცხვა მიღებული იყო წელიწადში ერთხელ, ისიც ძალიან კრიტიკულ

მომენტებში. სარეცხი ფხვნილის ნაცვლად ისინი იყენებდნენ შარდის, ტუტესა და მდინარის წყლის ნაზავს.

ტუალეტის ქაღალდი არ არსებობდა

ტუალეტის ქაღალდის საჭიროებას ჯერ კიდევ ქვის ხანის ადამიანი განიცდიდა.

რომაელებს ჰქონდათ ჯოხზე დამაგრებული ღრუბელი კოლექტიური გამოყენებისთვის, ხოლო ევროპაში ხელებით და ფოთლებით შემოიფარგლებოდნენ.

ტკიპები და რწყილები საწოლში

სახლები სავსე იყო სხვადასხვა პარაზიტებით. მათ გამრავლებას, რა თქმა უნდა, ხელს უწყობდა ის სიბინძურე, რომელიც ირგვლივ სუფევდა. ღამე არ ჩაივლიდა ისე, რომ ტკიპს ან რწყილს ერთი-ორჯერ არ ეკბინა მათთვის.

ყვავილოვანი კამუფლიაჟი

იმ საშინელი სუნის დაფარვა, რომელსაც ისინი აფრქვევდნენ, მხოლოდ პარფიუმს თუ

შეეძლო. ყველაფერს, რაც რეცხვას არ ექვემდებარებოდა, სუნამოთი ნამავდნენ.

ანტისანიტარია მოდაში იყო

ძალიან პოპულარული იყო ვარცხნილობის გაკეთება ბატის ქონით, ეს კი თავის მხრივ

საოცრად უწყობდა ხელს სხვადასხვა სახის პარაზიტების გამრავლებას და დაბინავებას მათ თავში.

ცხოველის ბეწვი სახეზე

რთულია ამის დაჯერება, მაგრამ ოდესღაც ქალები ხელოვნურ წარბებს ატარებდნენ,

რომელიც დამზადებული იყო ვირთხის ბეწვისგან.

დაბანა შარდით

ამ ეპოქაში შარდს არა მხოლოდ სარეცხის გასარეცხად ხმარობდნენ, არამედ იყენებდნენ
კოსმეტოლოგიაშიც – შარდით ხშირად იბანდნენ პირს.

გაციებას წურბელებით მკურნალობდნენ

წურბელებით მკურნალობდნენ როგორც გაციებასა და თავის ტკივილს, ასევე კიბოს.

მკურნალი ექიმები ამით დიდ სარგებელს ნახულობდნენ, მაშინ როდესაც ხალხი სისხლში შეჭრილი ინფექციით იღუპებოდა.