„შეჩერდი წამო, შენ მშვენიერი ხარ!“ ალბათ ხშირად გვახსენდება ეს ფრაზა გოეთეს „ფაუსტიდან“, როდესაც ჩვენს ცხოვრებაში დაუვიწყარი წუთები დგება და ვხვდებით, რომ წამის შემდეგ, ეს ყველაფერი უკვე წარსულში დარჩება. ხშირად, ჩვენდაუნებურად უნიკალურ, ანდაც უბრალოდ შთამბეჭდავ კადრს ავსახავთ ხოლმე ფირზე, რომელიც საკმარისია განწყობის შესაქმნელად და წარსულის გასახსენებლად.

ამ სტატიაში წარმოგიდგენთ ჰერმან დამარის ფოტოებს, რომლებზეც ასახულია მსოფლიოში ყველაზე უბრალო და სიღარიბის ზღვარს ქვემოთ მყოფი ხალხის, ინდონეზიელების ცხოვრებიდან „ერთი წამი“. ამ ფოტოების მიზანი არის დაგვანახოს, როგორ შეიძლება იყო ბედნიერი სტატუსისა და მდგომარეობის მიუხედავად. თითოეული ამ ადამიანის ქმედებაში შეგვიძლია დავინახოთ ბედნიერება. ეს არის სამყარო, სადაც არ არსებობს კომუნიკაციის საშუალებები და მათთვის უცხოა ტელეფონი, ინტერნეტი, კომპიუტერი და სხვა დანარჩენი. მათ არ აქვთ აბაზანა და კომფორტული საცხოვრებლები. მათ არც მწვანე საფარი სჭირდებათ იმისთვის, რომ ფეხბურთი ითამაშონ. მათთვის არ არის საჭირო კომფორტი და ფული ბედნიერებისთვის. ისინი ჩვენთვის ცივილიზაციას ჩამორჩენილები არიან, მაგრამ ისინი ყველაფერში ბედნიერებას ეძებენ, რითაც ჩვენგან, „პროგრესირებადი ადამიანებისგან“ განსხვავდებიან.