2013 წელი... ბოი-ბენდმა One Direction-მა გადაწყვიტა გაემართა კონცერტი და ამით ლეიკემიით დაავადებულ ბავშვებს დახმარებოდა. კონცერტმა წარმატებით ჩაიარა, ბევრი ფული შემოვიდა .ბოლოს One Direction-ი საავადმყოფოშიც ესტუმრა მათ . ყველა დიდი სიხარულით შეხვდა მათ, მაგრამ ერთი გოგო, თავისთვის იდგა კედელთან ატუზული, გაჩუმებული ხმას არ იღებდა.One Direction თითქმის ყველას მოეფერა და საჩუქარი გადასცა, მაგრამ ამ გოგონასადმი დიდი ყურადღება ნაილმა გამოიჩინა.მივიდა და გამოელაპარაკა:
-გამარჯობა(ნაილი)
-გამარჯობა(ქეითი)
-რა გქვია? (ნაილი)
-ქეითი, შენ?(ქეითი)
-ნაილი, მინდა გითხრა რომ ძალიან ლამაზად გამოიყურები ! (ნაილი)
-მადლობა (ქეითი)
-რამდენი წლის ხარ? (ნაილი)
-19, შენ? (ქეითი)
-მე 20 (ნაილი)
-კარგი ახლა უნდა წავიდე, კარგი იყო შენან საუბარი, იმედია კიდევ გნახავ . (ნაილი) -კარგი, კარგად (ქეითი)
ნაილი მას თბილად გადაეხვია და წავიდა.
– _________________
გამარჯობათ, მე ქეით ჯენერი ვარ 19 წლის, დედ-მამა ავარიამ იმსხვერპლა, ამის შემდეგ ლეიკემია აღმომაჩნდა, უკვე 7 წელია ამ დაავადებას ვებრძვი, მაგრამ არ ვნებდები.სანამ სკოლა არ დავამთავრე ბავშვთა სახლში ვიზრდებოდი, შემდეგ დავიწყე დამოუკიდებელი ცხოვრება.ახლა ჩემმა მეგობარმა დევიდმა უნდა გამომიაროს .აი მგონი უკვე მოვიდა.
-ჰეი მეგობრულად გადავეხვიე დევიდს.
-იცი ვიღაც მინდა გაგაცნო, მან ვიღაც ლამაზი გოგო შემოიყვანა, კარგი გოგო ჩანდა.
-გამარჯობა მე ერიკა ვარ (ერიკა)
-სასიამოვნოა (ქეთი) ერიკას ტელეფონზე დაურეკეს, იქით გავიდა.
-მობრძანდით (ქეითი)
-არა, ახლა დამიეკეს უნდა გავიდეთ (ერიკა)
-კარგი, როგორც იტყვით (ქეითი)
პარიკი გავიკეთე კაპიშონი წამოვიხურე და სასეირნოდ გავედი.ახალი კაფე იყო გახსნილი, შევედი, ცხელი შოკოლადი და ნამცხვარი შევუკვეთე.ხვალიდან სამსახურში გავდივარ.სანამ შეკვეთას მომიტანდნენ კაფეს ვათვალიერებდი, თვალში ერთი ქერათმიანი ბიჭი მომხვდა, რატომღაც მეცნო.აააა გამახსენდა გუშინ რომ ვნახე ის ბიჭია.თუ სწორად მახსოვს ნაილი, მგონი მანაც შემნიშნა, ხელი დამიქნია, მე გავუღიმე.ის მომიახლოვდა და მითხრა:
-გამარჯობა, იმედია მიცანი.(ნაილი)
-კი, გიცანი(ქეითი)
-შეიჯლება დაგეწვიო?(ნაილი)
-სიამოვნებით(ქეითი)
შეკვეთა მალე მომიტანეს, ნაილმაც რაღაცეები შეუკვეთა თავისთვის.
-მომიყევი შენს შესახებ (ნაილი)
-ქეით ჯენერი, 19 წლის, დედ-მამა აღარ მყავს, ორივე გარდაიცვალა, ნელ-ნელა ვუმკლავდები ჩემს ცხოვრებას. (ქეითი)
-ჩემი აზრით შენს ცხოვრებას მეგობარი დაამშვენებს_ადვილად მივხვდი რისი თქმაც სურდა.
-მე მყავს მეგობარი, დევიდი ჰქვია.(ქეითი)
-ჩვენს მეგობრობას უარყოფ? (ნაილი)
-რა სისულელეა, იცი...ცუდად გამომივიდა, ბოდ... (ქეითი)
-არა, არა მივხვდი რისი თქმაც გინდოდა. ესეიგი ვიმეგობრებთ? (ნაილი)
-რათქმაუნდა მაგარმ არა მგონია ჩვენმა მეგობრობამ დიდხანს გასტანოს (ქეითი)
-რატომ?(ნაილი)
-ერთი მეგობარი მყავდა, სულ ერთად ვიყავით, რაც გაიგო რომ ლეიკემია მქონდა მიმატოვა, ყველაზე დიდ გასაჭირში მიმატოვა.მგონია რომ ჩვენს შემთხვევაშიც ასე მოხდება.(ქეითი)
-არ იტირო, გპირდები რომ კარგი მეგობრები ვიქნებით. _ თვალიდან ცრემლი ნაზად მომწმინდა და ჩამეხუტა...
