თემა ეხება ყველასთვის კარგათ ნაცნობ ტექნიკას- უთოს. დღეს საკმაოდ დახვეწილი და კომფორტული უთო გვაქვს ეხლანდელ თაობას, მაგრამ უხსოვარი დროიდან იყენებდა მას ადამიანი, მაგრამ არა ასეთი გაადვილებული სახით. სტატიით კი გაცნობებთ, თუ რომელ წელს, რა სახის და რომელ ქვეყანაში გამოიგონეს უთო და როგორი კლასიფიკაცია განიცადა მან ჩვენამდე.

ალბათ არ გაგიკვირდებათ და პირველი უთო ჰქონდათ გერმანელებს. 1647 წელს ისინი იყენებდნენ ლითონისგან ჩამოსხმულ, თანამედროვე უთოს ფორმის ნივთს, რომლის ღია ცეცხლზე გახურებითაც აუთოვებდნენ თეთრეულსა და სხვადასხვა საყოფაცხოვრებო ქსოვილს.

1752 წელს გერმანელების ნოვაცია გააუმჯობესეს რუსებმა: მათ დაამზადეს პირველი ნახშირის უთო თუჯისგან. ნახშირის ნაკვერჩხლები უთოს "მუცელში" იყრებოდა და გაცილებით უსაფრთხო და კომფორტული იყო, ვინაიდან ხელახალ გაცხელებას არ საჭიროებდა და დაუთოვების პროცედურის დროც საგრძნობლად შეიზღუდა.

ნახშირის უთო კი შეცვალა ელექტრონულმა უთომ, რომელიც 1933 წელს საფრანგეთში გამოიგონეს. უკვე თანამედროვეობასთან მიმსგავსებული, პლასტმასის და ლითონის უთო, რომელთაგან ზოგიერთს პატარა დამტენ-აკუმულატორი მოყვებოდა.

უკვე ჩვენი დროის, გაუმჯობესებული ვარიანტი, უჟანგავი ფოლადისა და ფაიფურის კომფორტული, მრავალფუნქციური უთო, რომელიც აუთოვებს, ორთქლით ასწორებს და წმენდს სამოსსა და ქსოვილს, გამოიგონეს ჰოლანდიაში 2012 წელს.