ერთადერთი თავისუფალი
არჩევანი, რაც ადამიანს შეუძლია გააკეთოს საკვების არჩევაა . მის გემოვნებას არავინ
გააკრიტიკებს, არც ახლობლები და არც საზოგადოების წევრები, განსხვავებით ტანსაცმლის,
მეგობრის და პარტნიორის არჩევისაგან .

სწორედ ამიტომ შეზღუდვა, რომელიც საკვების შერჩევისას განისაზღვრება დიეტის სახით გარკვეულ კანონზომიერებას
ეფუძნება _ ჩარჩოს, რომლის მიხედვით სხვა წარმოგიდგენს არჩევანს რა უნდა მიიღო და ასევე გეგმასაც, როდის, რომელ
საათზე და რა ინტენსივობით,

აქედან გამომდინარე შინაგანად თავისუფალი ადამიანი ამ წესებს ვერ ემორჩილება და დიეტის
დაცვა თითქმის შეუძლებელი ხდება ან არ იწყებს ან თავს ანებებს .

მეცნიერთა გამოკვლევებით დადგენილია, რომ დიეტას იცავს მოწესრიგებული, პუნქტუალური
და გეგმიანი ადამიანი . რაც შეეხება კატეგორიას, რომელიც დღის და მომავლის გრაფიკსაც
კი არ ადგენს, მათთვის მიუღებელია სხვისი კარნახით შედგენილი საკვების მიღების წესების
გაზიარება. თუ ტვინის ფსიქოლოგიური ტრეინინგი მიღწეულია ასეთ ადამიანებში საბოლოო ჯამში
დიეტის დაცვის შემდგომ ეფექტი ნაკლებად გამოიხატება, რაც განაპირობებს მათ სინანულს
და იმის შანსი, რომ ერთხელ უკვე შეცდნენ მეორედ აღარ არსებობს.

ასეთ შემთხვევაში მხოლოდ ერთი რჩევაა გასათვალისწინებელი:
დევიზი „ მე შემიძლია და ამას ჩემითაც მოვახერხებ სხვისი კარნახის გარდა „

ერთადერთი რაც ასეთ შემთხვევაში ამართლებს
ზომიერების დაცვაა და ვახშმის სიძულვილი