ხმაურს დუმილი შეჩვევია, ვეღარ იშორებს,


გარეთ წვიმა მზეს ებრძვის, ცხელს და
ანთებულს


ესე
იბრძვიან ჩემი_შენი გულის ცემა,


როცა ხედავენ თვალებს ცივს,


მწველს და ვნებიანს.....


შენ არც კი იცი რა ცუდია როცა ეჩვევი,


როცა სულ გინდა იმ სხვა თვალებს ისე უყურო,


რომ ესე მზერით,


დრო გააჩერო,


სისხლი გაყინო,


გული გაათბო...!




დრო მიდის...ერთფეროვნებაში დრო გადის.


თუნდაც სულ მალე დასრულდეს, ოღონდაც
დაიწყოს, შეიცვალოს ის რაც ასე მოუთმენლად ითხოვვს ცვლილებებს ჩემში.