იშვიათად თუ მოიძებნება ადამიანი, ამორძალების სახელი რომ არ სმენოდეს. ბერძნულ მითს თუ დავუჯერებთ, ამორძალებს თავიანთი სამეფო ქჰონდათ მცირე აზიაში და კუნძულ ლემონსზე. ეს იყო მეომარ ქალთა ტომი. მარჯვენა ძუძუ მოკვეთილი ქონდათ - ისრის ტყორცნისას ხელი რომ არ შეეშალა. მამაკაცებს წელიწადში ერთხელ უკავშირდებოდნენ - მხოლოდ მემკვიდრეობის გასაგრძელებლად. ახალშობილ ბიჭებს მამებს ატანდნენ, გოგოებს იტოვებდნენ და ზრდნიდნენ.

ჩეხეთის დედაქალაქ პრაღის დამაარსებელმა, დედოფალმა ლიბუშამ შექმნა გვარდია, რომელშიც მხოლოდ ქალები შედიოდნენ. გვარდიას მეთაურობდა ვინმე ვლასტა. ლიბუშას გარდაცვალების შემდეგ ვლასტა თავისი გვარდიელებითურთ გამაგრდა ციხესიმაგრეში, ვიდოვლეს მთაზე. ვლასტას გვარდიას განუწყვეტლივ ემატებოდნენ მამაკაცებზე განაწყენებული ჩეხი ქალები, ახალგაზრდები თუ ასაკოვანი.

ვლასტას ძალაუფლება ჩეხეთში საკმაოდ დიდ ტერიტორიაზე ვრცელდებოდა. მეომარი ქალი ხარკს იღებდა სოფლებდა და ქალაქებისგან, აწესებდა გადასახადებს, უზენაესი მოსამართლეეც თვითონ იყო და განსაკუთრებული სისასტიკით “ძლიერი სქესის'' წარმომადგენლებს სჯიდა. მამაკაცები ისე ძლიერ ეჯავრებოდა, თავის სამფლობელოში სავსებით დედიშობილა დაიარებოდა (თუმცა ფარსა და ხმალს მუდამ ატარებდა) და ვაი იმ მამაკაცს, ვინც შეხედვას გაბედავდა!

ვლასტა კანონმდებელიც გახლდათ. მისი ერთ-ერთი კანონის ძალით სიკვდილით ისჯებოდა ყველა მამაკაცი, რომელიც იარაღს ატარებდა. მამაკაცებს უნდა ეხნათ, ევაჭრათ, კერძი მოემზადებინათ, ტანსაცმელი ეკერათ. ქალების საქმე იყო ომი. საქმროს ქალი ირჩევდა, თუ მამაკაცი უარს განაცხადებდა კლავდნენ. ჩეხეთის მეფემ რამდენჯერმე შეუტია ვლასტას გვარდიას, მაგრამ კარგახანს ვერაფერს გახდა. ბოლოს, 646 წელს, როგორც იქნა, მამაკაცებმა გატეხეს ქალების წინააღმდეგობა და... ვლასტას ყველა ამორძალმა ტყვეობას ბრძოლაში სიკვდილი არჩია.