ეს ის დედამოტყყყყნუუუული რობაქა არარის ქართული განძი რო მოიპარეს ჟორდანიასთან ერთად, ეგ განძი 250 ყუთი იყო საქართველოში და რუსებს თითი არ დაუდიათ ამ ბოზზზიიიშვილებმა მოიპარეს და სწორ ნაწლავში გაატარეს და კიდე რუსები არიან ცუდები, ყველა ასეთი გამოქართველებულის დედის პირში ჩავააჯჯვი. ვისაც ესეთი ყლლლეეები მოწონს იმის დებილი დედაც.

თავად სად იყო ეს გრიგოლი,რატომ არ იბრძოდა წინა ფლანგზე რუსების წინააღმდეგ ან სად გაიქცა მაშინდელი მთავრობა? რატომ მაზნიაშვილი არ გაიქცა,რა გგონიათ რო ნაკლები საფრთხე ემუქრებოდა? მერედა,გადაგვარება არის აბა რა არის,თქვენაირი ხალხი რო არის ამ ქვეყანაში თოლია ხარ თუ გუგული,ერეკლეს მოღალატეს ეძახით და მიშას გმირს

ვინც საქართველოს ისტორია ვიცით, ასეტებს რობაქიძეების ნაირ ტოპებზე გული გვერევა, ვინც არ იცით რობაქიძისნაირ ნაცისტებს აღმერთებთ.

პოლკოვნიკი ბებუთოვი 1819 წელს მოითხოვდა, რომ “სამურზაყანოში სწრაფად იქნას შეყვანილი რუსთა ჯარი, რასაც შეუძლია დაბადოს შიში და შექმნას მყუდროება, რის შედეგადაც დასჯის მოშიშარნი ხელს აიღებდნენ ტყვეებით ვაჭრობაზე და ყაჩაღობა-მტაცებლობაზე”. 1846 წელს გურიაში გამოავლინეს დამნაშავეთა ორგანიზებული ბანდა, რომელიც სხვა დანაშაულებრივ ქმედებებთან ერთად საქართველოდან გოგო-ბიჭებს იტაცებდა და თურქეთში ჰყიდდა. ასეთი დანაშაულებრივი ქმედებისათვის 18 კაცი დაუსჯიათ. 1847 წელს გატარდა ღონისძიებანი სამურზაყანოში ტყვეებით მოვაჭრეთა ლიკვიდაციისათვის. ანალოგიური ღონისძიებანი გაატარეს საქართველოს სხვა კუთხეებშიც. 1850-იანი წლების ბოლოსთვის საქართველოში ლეკიანობას ბოლო მოეღო. ბატონყმობის გადავარდნის (1864 წ.) შემდგომ, განსაკუთრებით რუსეთ-ოსმალეთის 1877-1878 წლების ომში რუსეთის გამარჯვების შემდეგ, 1870-იანი წლების ბოლოსთვის, ფაქტობრივად, დასრულდა საქართველოში ტყვეთა და ყმათა სყიდვა, რაშიც განუზომელი იყო რუსეთის იმპერიის როლი.

ისტორიულ წყაროებზე, სამეცნიერო ლიტერატურაზე დაყრდნობით შეიძლება ითქვას, რომ ამ სამარცხვინო და ქართველი ერის გამანადგურებელ სენს ტყვეთა სყიდვას, თავადაზნაურთა თავნებობას, ოსმალთა და ირანელთა პარპაშს საბოლოოდ წერტილი დაუსვა რუსეთის იმპერიამ. ამ მრავალსაუკუნოვანი პრობლემის მოსაგვარებლად რუსეთის იმპერიას საკმაოდ მასშტაბური და პრინციპული ღონისძიებების გატარება დასჭირდა. რუსეთის საიმპერატორო კარის, კერძოდ, იმპერატორ ალექსანდრე I-ის ძალისხმევით, 1801 წელს თურქეთისაგან გამოხსნილი და დაბრუნებული იქნენ თურქეთში წარტყვევნილი ქართველები. 1804 წლის 16 ივნისს რუსეთის წარმომადგენელმა სამეგრელოში _ ლიტვინოვმა გამოაქვეყნა ბრძანება და მოწოდება ადამიანების გატაცებისა და ტყვეებით ვაჭრობის წინააღმდეგ. ამ ბრძანებით ლიტვინოვი აცხადებდა, რომ ტყვეთა გამყიდველები დაისჯებიან რუსეთის კანონთა მიხედვით, ე.ი. მთელი ოჯახის წევრებთან ერთად სიკვდილით დასჯითო. 1809 წელს გენერალმა ორბელიანმა სამეგრელოს, გურიისა და აფხაზეთის მთავრების დახმარებით ფოთი აიღო. საქართველოს მთავარმართებელი ტორმასოვი პეტერბურგში გრაფ რუმიანცევს სწერდა: “ფოთის აღებით აღიკვეთა ყოველგვარი ბოროტებანი, რომლებიც აქამდე არსებობდნენ ქრისტიანი ტყვეების გაყიდვის სახით, რომელთა წარტყვევნა ხდებოდა იმერეთიდან, გურიიდან და სამეგრელოდან და რომელნიც მიჰყავდათ ირანს, თურქეთსა და ეგვიპტეშიო”.

ეს ის გრიგოლა რობაქიძე არ არს გიტლერს უკანალს რომ ულოკავდა. რუსეთმა გადაარჩინა ქართველი ერი როგორც ერი. ესეთი რობაქიძეები კი ქართველებს მონებად ყიდდნენ სტამბოლის ბაზარზზე.