1 თებერვალი თემურ წიკლაურის გარდაცვალების დღეა, შეგახსენებთ, რომ მომღერალი 2021 წელს COVID-19-ით გამოწვეული გართულებების შედეგად გარდაიცვალა 75 წლის ასაკში.

დღეს გავიხსენებთ თემურ წიკლაურს კარიერის დასაწყისში, როდესაც დამწყები მომღერლის დებიუტი შედგა კინოში.

რეჟისორ გუგული მგელაძის ფილმი „სინათლე ჩვენს ფანჯრებში“ 1969 წელს გამოვიდა ეკრანზე და დღემდე უყვარს მაყურებელს.ფილმში თამაშობენ: დოდო აბაშიძე (ალექსანდრე), გრიგოლ წიტაიშვილი (გერასიმე), თამაზ თოლორაია (ბიძინა), რუსუდან კიკნაძე (ტატა), ლეილა ყიფიანი (მარინე), ნანული პირველი (გალინა), ლალი მესხი (ლია)…და მომღერალი თემურ წიკლაური. (ნოდარი-იგივე "ბელაფონტე")

ენგურჰესის მშენებლობაზე ბრიგადირად დანიშნული ომის ვეტერანი ალექსანდრე და მისი ბრიგადის ახალგაზრდა წევრები საერთო საცხოვრებელში დაბინავდებიან. მშენებლობაზე პირდაპირ სკოლის მერხიდან მოსულ ბიჭებს ნებისყოფაც აკლიათ და გამოცდილებაც. ალექსანდრეს წესიერება, შრომისმოყვარეობა, კაიკაცობა სამაგალითო გახდება მათთვის. ხარაჩოდან ჩამოვარდნილი მეგობრის, გერასიმეს დაღუპვა ყველას სასოწარკვეთილებაში ჩააგდებს, მშენებლობის მიტოვებას დააპირებენ, მაგრამ ალექსანდრე ახალგაზრდებს გაამხნევებს და გერასიმეს დაწყებული სახლის მშენებლობას ყველანი ერთად დაასრულებენ.

ფილმის გადაღებები, ძირითადად, თბილისში და სოხუმში მიმდინარეობდა. სცენარის ავტორი ცნობილი კინოდრამატურგი სულიკო ჟღენტია. როგორც რეჟისორი გუგული მგელაძე , რომელიც ამბობს, რომ ფილმი შეკვეთით გადაიღო.

“სინათლე ჩვენს ფანჯრებში'' - დოდო აბაშიძე (ალექსანდრე), ლალი მესხი (ლია), თემურ წიკლაური (ნოდარი), თაზო თოლორაია (ბიძინა), ლეილა ყიფიანი (მარინე).

როგორც მოხვდა ფილმში თემურ წიკლაური?

თემურ წიკლაური ფილმში "ბელაფონტეს" როლს ასრულებს, ამ ფილმში შედგა მისი, როგორც მსახიობის, დებიუტი.

თემურს იმდენად კარგი სინჯები ჰქონია, რომ რეჟისორს დაუყოვნებლივ გადაუწყვეტია მისი გადაღება. მეტიც, რადგან თემური მომღერალი იყო, სიმღერაც სწორედ ამიტომ შეუტანია ფილმში.

დოდო აბაშიძე, თემურ წიკლაური, თაზო თოლორაია

„თემურ წიკლაური მაშინ ანსამბლ „ციცინათელაში“ მღეროდა. ანსამბლის ხელმძღვანელი გადაღებებზე არ უშვებდა, რადგან მის გარეშე იქ ვერაფერს აკეთებდნენ. ასეც მოხდა, ანსამბლი თითქმის ერთი წელი უმოქმედოდ იყო და ამის გამო მისი ხელმძღვანელი ჩემზე გულნატკენი გახლდათ. ერთხელ მითხრა, მანახეთ ერთი ეგ ფილმი, ღირდა კი, ერთი წელი რომ გაგვაჩერეთო? ნახა და თქვა, ღირდაო… მერე, უკვე ანსამბლ „ივერიაში“ მოღვაწეობის დროს, როცა პირველად გავიდნენ საზღვარგარეთ, თემურმა მანქანის („ჟიგული“ მყავდა) უამრავი ნაწილი ჩამომიტანა, ეს არასოდეს დამავიწყდება…“ – იხსენებდა რეჟისორი გუგული მგელაძე.

თაზო თოლორაია, თემურ წიკლაური და გრიგოლ წიტაიშვილი

იხსენებს თემურ წიკლაური:

„ქუჩაში დამინახეს… რაღაც თავყრილობა თუ „პარადი“ იყო, მოვიდნენ, კინოში გადაღება გინდაო? – მკითხეს. მინდა, რატომ არ მინდა-მეთქი. მაშინ 23 წლის ვიყავი. კინოსტუდიაში მოდიო. მივედი. საცდელი სინჯები გადამიღეს და – ვაა, რა კარგი რამეაო, თქვეს. ერთადერთი, იმდენად შავი თმები მქონდა, სახე არ ჩანდა და შემიღებეს, ცოტა სახე მაინც გამოჩნდეს, ადამიანოო… მართლა გეუბნები… ექვსი თვე „პერეკისით“ მღებავდნენ, გიჟს ვგავდი… საწყალი ქალები რას იტანთ? ღმერთო, შენ მიშველე, დამწვარი მქონდა მთელი თავი! ასე გავხდი „ბელაფონტე“…