მე მიყვარდი და მეყვარები. უცებ, უჩუმრად, ერთი თვალის გახელაში შემიყვარდი.ნაზია, ნაზი, ასე მგონია პეპლები გეხვევა გარს და ფრთების შარა-შური მესმის.რეტი მესხმის თითქოს მომხიბლა, სულის ძირამდე შემძრა, ჩემში შემოიჭერი, დასახლდი და ჩემი ნაწილი მიისაკუთრე. წერილებიც დამიწერია, ლექსებიც, თითქოს ვიღაცის მეშინოდა შემითხვზია და დამიწვავს.

-"მე რა ვარ კარგი, მე შენს თავს უკეთ გაცნობ"

-"ნეტავ აქ მყავდე, შენთან სხვანაირად ვსუნთქავ, ვფიქრობ, განვიცდი, თითქოს გგრძნობ.... და მერე ჩემი ნაწილი მიგაქვს და ვსევდიანდები, შენ არა?"

-"გეტყვი-გნატრობ, გეტრფი, ღამეს მოვკლავდი, დღე რომ მენახე...... დიდხანს გიყურებდი, შენი სახე, რომ აღმებეჭდა და თვალებს დიდხანს დავხუჭავდი წარმოსახვაში და ფიქრებში მხოლოდ შენ მენახე, ბევრს გაკოცებდი და ისე ჩაგეხუტებოდი, ჩემი გულის ფეთქვა გეგრძნო, ეს მე ვარ."

მე ისევ მეყვარება, ისევ მთელი გრძნობით მთელი სისავსით. იცის რომ მიყვარს. ძლიერი გრძნობა ყოველთვის უბრალოა, თვითონაც ერთია, დიდებული და ამავე დროს საუცრად სადა.

სალი გოგოლაძე მიყვარხარ და მენატრები.

დღე არ გაივლის რომ შენზე არ ვიფიქრო.

..........

ქარიან ღამეში ჩუმად დაგეძებ,

მტვრიან ქუჩებში დავძრწივარ მარტოდ,

შენი თვალები სულ მელანდება

შენი მზერა კი ოცნებას მართმევს.

ჩავიმუხლები, ავხითხითდები

რომ გავიხსენებ შენს ცივ სახებას.

მთვარე დამცინის ცივი ზმანებით

ღრუბლები ტირის, ცა კი ხარხარებს,

ჩავიმუხლები ავხედავ ზეცას და ავტირდები

ავტირდები, ავხითხითდები.....

ავსული ბედი მიღიმის მშვიდად!

ქარიან ღამეში ჩუმად დაგეძებ,

მტვრიან ქუჩაში დავძრწივარ მარტოდ

გთხოვთ გააზიაროთ, რათა ადრესატამდე მივიდეს.