პატარა ორქიდეა

როდესაც ჩინელი მაღალჩინოსნის ქალიშვილი, სახელად პატარა ორქიდეა მოზარდობის ასაკში შევიდა, ის, ისევე როგორც ათასობით სხვა ოფიციალური ქალიშვილი, დარეგისტრირდა იმპერატორის შესაძლო ხარჭად. სასახლის ჰარამხანისთვის გოგონები ირჩეოდნენ სპეციალურ კონკურსში, ჩინელებს უყვარდათ ასეთი სისტემატურობა ყველაფერში. ჩვიდმეტი წლის პატარა ორქიდეამ გაიარა ეს გამოცდა, მაგრამ მოხვდა ხარჭებს შორის ყველაზე დაბალ, მეხუთე რანგში. მათ ეძახდნენ „ძვირფას ადამიანებს“, მათ შესაძლოა მთელი ცხოვრება არ ენახათ პირადად იმპერატორი და სხვა ხარჭების მსახურობა უფრო ევალებოდათ.


ჭკუაზე მყოფმა ცისიმ სწრაფად, ოთხ წელიწადში, წოდება მესამემდე აწია და რაც მთავარია, მოახერხა იმპერატორის თავის ასაკოვან მეუღლესთან, სახელად ციანთან დამეგობრება. ციანმა ვერ შეძლო მემკვიდრის გაჩენა და ბოლოს იმპერატორმა “კეთილი ნება გამოიჩინა" რომ ნება დართო ცოლს, რომ მისთვის შეერჩია ხარჭა დაორსულებისთვის. ციანმა, რა თქმა უნდა, აირჩია მეგობარი. სიაოდე ლანჰუა იმპერატორის საძინებელში შეიყვანეს საჭურისის მხრებზე და ამან მისი წოდება მეორემდე აიყვანა. ამ ვიზიტის შედეგი იყო ცზაიჩუნის დაბადება.

ბევრს ჯერ კიდევ სჯერა, რომ ხარჭისთვის ძალიან ადვილი იყო იმპერატორისთვის ბიჭის დაბადება- იყო თეორიაც, რომ მოახლემ გააჩინა ვაჟი და შემდეგ ყველა მოკლეს ვინც კი ეს ამბავი იცოდა, რათა საიდუმლო არ გაჟღენთილიყო. მაგრამ ასეთი ჭორები ცვლილებების შესახებ ძალიან ხშირია. უფრო სწორად, ხალხს გაუჭირდა იმ ფაქტთან შეგუება, რომ იმპერატორმა, აშკარა მიზეზის გარეშე, მხოლოდ ერთი შვილის გამო, დაიწყო ხარჭისთვის საჩუქრების მიცემა, მათ შორის პრივილეგიების და უფლებამოსილებების, რაც მას უფრო და უფრო მეტ ძალაუფლებას ანიჭებდა. ამან გააღიზიანა მაღალჩინოსნები.

როდესაც ცზაიჩუნი ექვსი წლის იყო, ოცდაათი წლის იმპერატორი სიკვდილს ებრძოდა. გარდაცვალებამდე დიდებულებმა დაიწყეს მისი დარწმუნება, რომ გამოეცა ბრძანებულება, რომელიც ავალდებულებდა მისი მემკვიდრის დედას თვითმკვლელობაზე, რათა ის იმპერატორს მომსახურებოდა შემდეგ სამყაროში. მაგრამ აქ იყო პრობლემა: განკარგულებას სჭირდებოდა ბეჭედი და ბეჭედი ინახებოდა სწორედ მემკვიდრის დედასთან. მან, რა თქმა უნდა, დაიწყო კამათი და ვაჭრობა - და ამით დრო მოიგო იმპერატორის სიკვდილის მოლოდინით.

იმპერატორის გარდაცვალებისთანავე გამოიცა ბრძანებულება - ბეჭდით! - რომ იმპერატორი ცზაიჩუნი მმართველობას დაიწყებდა "ერთობლივი წესით". ცისი (ასე ერქვა უკვე ხარჭას) და ციანი დაინიშნენ ერთობლივი მეფისნაცვლის მმართველებად: ახლა ორივე მათგანი იმპერატრიცად იქნა აღიარებული. ერთ-ერთი დიდებული, რომელმაც იმპერატორი დაარწმუნა, რომ ცისი თან წაეყვანა შემდეგ სამყაროში, სიკვდილით დასაჯეს, დანარჩენ ორს კი თვითმკვლელობის მადლი მიეცა.

ორმოცდაშვიდი წლის ასაკში ციანი მოულოდნელად გარდაიცვალა საკვების მოწამვლისგან. შემდეგ კი ყველას უცებ გაახსენდა, რომ იმ დღეს ცისიმ მას ბრინჯის ნამცხვრები გაუგზავნა, რომ ახალგაზრდა იმპერატორი ოდესღაც უფრო მეტად საუბრობდა ციანთან, ვიდრე დედასთან. გაჩნდა ეჭვიც, მართლა მოკვდა თუ არა ახალგაზრდა იმპერატორი შვიდი წლის წინ ბუნებრივი სიკვდილით.


ფაქტია, რომ ჩვიდმეტი წლის მონარქმა მოულოდნელად გამოაქვეყნა მიმართვა, რომელშიც თქვა, რომ მას საბედნიეროდ დაემართა ჩუტყვავილა (იმ დროს ითვლებოდა, რომ ღმერთები ასე აღნიშნავდნენ რჩეულებს). და გარკვეული პერიოდის შემდეგ ის გარდაიცვალა. შეიძლება, რა თქმა უნდა, საქმე იმაში იყო, რომ ჩვიდმეტი წლის ასაკში იმპერატორის იმუნიტეტი დაირღვა ალკოჰოლიზმითა და სექსუალური ძალადობის შედეგებით, მაგრამ ადამიანებმა უცებ დაიწყეს ფიქრი, რომ ჩვიდმეტი წლის ასაკში შეიძლება უბრალოდ მოკვდე ჩუტყვავილისგან - ყოველ შემთხვევაში, თუ ხარ იმპერატორი, მაგრამ არა უბრალო მოკვდავი.


მის ნაცვლად ცისიმ და ციანმა აირჩიეს ახალი იმპერატორი, ცისის დის და პრინცი ჩუნის ოთხი წლის ვაჟი, იმპერიული წარმოშობის დიდებული. ასე რომ, ორმა ქალმა შეინარჩუნა ძალაუფლება. მოგვიანებით, როდესაც ახალი იმპერატორი ცხრამეტი წლის გახდა, ცისი ოფიციალურად გადადგა და საზაფხულო სასახლეში გადავიდა... იმისთვის, რომ იქიდან იმპერატორის ყოველი ნაბიჯი გაეკონტროლებინა. არც ერთი დოკუმენტი არ შესულა ძალაში მანამ, სანამ ცისი ნება არ მისცემდა. მან ასევე აირჩია მეფისნაცვკის ცოლი - მისი ბიძაშვილი, რათა ეს გავლენა ჰქონოდა ცისის ოჯახს. მაგრამ, ზოგადად, არაფერი იყო განსაკუთრებული იმპერატორის ამ საქციელში.

გადატრიალება

1898 წლის სექტემბერში - როდესაც იმპერატრიცა უკვე სამოცი წლის იყო - ერთ-ერთმა წარჩინებულმა გამოუცხადა მას, რომ იმპერატორი აპირებდა მის დაპატიმრებას და ყველა მისი თანამოაზრის სიკვდილით დასჯას. იმავე დღეს ცისი საიმპერატორო სასახლეში წავიდა და... თავად დააპატიმრა იმპერატორი. მან ჩამოართვა მას სახელმწიფო ბეჭდები და მოსთხოვა ტახტიდან გადადგომა, შემდეგ კი გამოკეტა აკრძალულ სასახლეში, ხარჭებსაც კი არ მისცა საშუალება მისი ნახვა და გამუდმებით იცვლებოდნენ მსახურები, რათა იმპერატორს მეგობრები არ შეეძინა.


იმავდროულად, ქვეყანაში დაიწყო ცნობილი "ბოქსერების აჯანყება", ასევე ცნობილი როგორც იჰეტუანის აჯანყება - ბრიტანელების წინააღმდეგ ოპიუმის ბიზნესისა და ქვეყნის ძარცვის წახალისებით, მმართველი დინასტიის წინააღმდეგ და ... ქრისტიანული ეკლესიის წინააღმდეგ, მათ შორის. ყველაზე დაძაბულ მომენტში ცისიმ ბრძანა, რომ ის და იმპერატორი მოემზადებინათ დედაქალაქის დასატოვებლად. ასევე ბრძანა თავისი ძმისშვილის საყვარელი ხარჭის, ჭაში დახრჩობა. სავსებით შესაძლებელია, რომ ეს იყო ცისის თითქმის ერთადერთი უდანაშაულო მსხვერპლი. მოგვიანებით, როდესაც იმპერატორი გარდაიცვალა, ჭორები გავრცელდა, რომ ცისიმ გადაწყვიტა იმპერატორის მოწამვლა, რადგან გრძნობდა თავის გარდაუვალ აღსასრულს(თვითონ მეორე დღესვე დაიღუპა).

იმპერატრიცამ აჯანყება ჩაახშო ევროპული სახელმწიფოების დახმარებით: კიდევ ერთი ქმედება, რომელიც მას დღემდე არ აპატიეს. ამის გამო ისინი ამტკიცებენ, რომ ის მხოლოდ საკუთარ ძალაზე ფიქრობდა და არასდროს ქვეყნის სიკეთეზე. თუმცა, ცისის დროს გამოიცა პირველი აკრძალვა გოგონების ფეხების შეფუთვის შეესახებ - პროცედურა, რომლის დროსაც, ჯერ ფეხის ზოგიერთი ძვალი ტყდება, ბოლოს კი გოგონა მუდმივი ტკივილით ცხოვრობს და ნორმალურად ვერ დადის; მის დროს გაუქმდა ცენზურა პრესისთვის და წამება, როგორც სასჯელი (და ჩინეთი ტრადიციულად ცნობილია სიკვდილით დასჯის ყველაზე დახვეწილი სახეებით). ტელეგრაფი, ელექტროენერგია და თანამედროვე მედიცინა, რომელიც მას მოჰყვა, შეიძლება იყოს მხოლოდ ტექნოლოგიური პროგრესის ნორმალური მიღწევა, მაგრამ ცისიმ ქალებს სწავლისა და მუშაობის უფლებაც მიანიჭა და სიკვდილამდე მან ხელი მოაწერა განკარგულებას საყოველთაო ხმის უფლებაზე.