არსებობს მოსაზრება, რომ ქორწინებამდელი ურთიერთობა შედარებით ცოტა ხნის წინ გამოჩნდა. მართლაც, მე-17 საუკუნეში ბევრი დაბრკოლება და შეზღუდვა იყო ახალგაზრდა შეყვარებულებისთვის. თუმცა, ქორწინებამდეც ისინი ერთად ცხოვრობდნენ და ერთ საწოლშიც კი ეძინათ, ამავდროულად კი ახერხებდნენ “უბიწობის " შენარჩუნებას.
შუა საუკუნეების ევროპაში, შემდეგ კი რენესანსის დროს, უბრალო ხალხში უბიწოება განსაკუთრებული კატეგორია იყო. ქორწინებამდე ყოველგვარი ინტიმური ურთიერთობა გამორიცხული იყო. მით უფრო მოულოდნელია უჩვეულო ტრადიცია, რომელიც წარმოიშვა ირლანდიასა და უელსში მე-17 საუკუნეში, როდესაც მშობლები შეყვარებულებს ერთსა და იმავე საწოლში დაძინების უფლებას აძლევდნენ. ბიჭს და გოგონას უნდა დაემტკიცებინათ, რომ ორივე მზად იყვნენ დაქორწინებისთვის და ერთად ცხოვრებისთვის. მხოლოდ ერთი ტაბუ იყო - სექსი.
უჩვეულო შეყვარებულობის რიტუალი ასე გამოიყურებოდა. გოგონა ახალგაზრდა მამაკაცს სახლში პატიჟებდა, ხშირად შაბათ საღამოს, რათა მშობლებსაც გაეცნოთ. მერე მთლიანად ჩაცმულები ერთად მიდიოდნენ დასაძინებლად. პატარძლის დედა ქალიშვილს ფეხებს უკრავდა, ახალგაზრდა მამაკაცს კი ტომარაში სვამდნენ, რომელიც ან წელზე, ან კისერზე იკვრებოდა. ბუნებრივია, იმ ღამეს მშობლები ასევე ფხიზლად იყვნენ რამე რომ არ გამორჩენოდათ. უჩვეულო პრაქტიკა ახალგაზრდებს კომუნიკაციისა და ერთმანეთთან შეგუების საშუალებას აძლევდა.
ხანდახან მშობლები შეყვარებულებს შორის ხის დაფასაც დებდნენ, რომელიც მათ სრულიად აშორებდა. ეს იყო სტანდარტული "ვარიანტი" იმ წლების საწოლებზე.
"ტომარაში ძილის" ტრადიცია გავრცელდა ინგლისურენოვან ქვეყნებში და მოვიდა ამერიკულ კოლონიებსა და ჰოლანდიაში. მაგრამ ბევრი წინააღმდეგი იყო, განსაკუთრებით რელიგიური ლიდერები. მათი თქმით, ეს „ძირს უთხრიდა ზნეობის წყაროს და აფერხებდა ათასობით ოჯახის სახელს“. ამტკიცებდნენ, რომ ასეთი პრაქტიკა „სახიფათო ბოროტების ზღვარზეა. ის ანგრევდა ადამიანის რეპუტაციას და შეიძლება ჩათვლილიყო პროსტიტუციის საკმარის მტკიცებულებად“.

მოგვიანებით, იმავე ინგლისში, უკვე მე-19 საუკუნეში, "ტომარაში შეფუთვას" უწოდებდნენ ასევე "ამერიკელების ტრადიციას, როდესაც მშობლები და ქმრები უცხო მოგზაურებს სახლში უშვებდნენ ღამის გასათევად და მათ ცოლთან ან შვილთან აწვენდნენ ერთ საწოლში სხვა ადგილის არარსებობის გამო“. გლეხები ამ “დასაძინებელ ადგილს" აქირავებდნენ კიდეც.

ტომარაში ძილის პრაქტიკა იმდენად მიმზიდველი იყო მშობლებისთვის, რომ 1960-იან წლებში ამ ტრადიციამ ფეხი ისევ მოიკიდა. რელიგიური ქრისტიანული თემების წარმომადგენლები (როგორიცაა ამიშები) აღიქვამდნენ მას, როგორც "ნოსტალგიურ მცდელობას უზრუნველყოს თბილი, უსაფრთხო და ღირსეული ალტერნატივა ახალგაზრდებს შორის სექსუალური შეხვედრებისთვის, რომლებიც ხდება მანქანებში ან უკაცრიელ ადგილებში".