ისტორია არ არის მხოლოდ მოსაწყენი სახელმძღვანელოები და ისტორიები წარსულზე. ეს ფოტოებიცაა, რომლებიც ხანდახან არასასიამოვნო და აკრძალულ მომენტებს მალავს, მაგრამ ამავდროულად გვაძლევს საშუალებას ახალი პერსპექტივით შევხედოთ წარსულის მოვლენებს.

1. 1960-იან წლებში სტამბოლის ბარებში განსაკუთრებული ხალხი იყო, რომლებიც მთვრალ კლიენტებს სახლში მისვლაში ეხმარებოდნენ.

თურქულად ასეთ ადამიანებს "კუფეჯს" ეძახდნენ. თურქეთში ჯერ კიდევ არის გავრცელებული გამონათქვამი "kyufelik olmak", რაც ნიშნავს "კალათით სახლში წაყვანას".

2. ყველამ ვიცით, რომ ბიკინის პოპულარობას გარკვეული დრო დასჭირდა. თუმცა, იცოდით, რომ პირველი „ოფიციალური“ ბიკინი პოდიუმზე საფრანგეთში 1946 წელს იყო წარმოდგენილი? მოდელმა მიშლინ ბერნარდინიმ ის სილამაზის კონკურსის დროს ჩაიცვა და მაშინვე პოლემიკა გამოიწვია. პაწაწინა საცურაო კოსტუმებმა რომის პაპის ყურადღებაც კი მიიპყრო, რომელმაც მათ "ცოდვილი" უწოდა.

თუმცა, 60-იანი წლების სექსუალური რევოლუციის დროს, დიზაინი პოპულარული გახდა და ბიკინი სკანდალურიდან მეინსტრიმში გადავიდა.

სახელწოდება „ბიკინი“ მომდინარეობს მარშალის კუნძულების ბიკინის ატოლიდან, სადაც ოთხი დღით ადრე შეერთებულმა შტატებმა ჩაატარა ტესტები კუნძულზე ატომური ბომბის ჩამოგდებით.

3. მსოფლიო განიცდის სახეობების უპრეცედენტო გადაშენების პერიოდს ადამიანის ექსპლუატაციის, გლობალური დათბობისა და დაბინძურების გამო, რომ დავასახელოთ მხოლოდ რამდენიმე ფაქტორი. მაგრამ ეს არ არის პირველი შემთხვევა, როდესაც ჩვენმა საქმიანობამ სახეობების კატასტროფული დაკარგვა გამოიწვია. 1892 წელს გადაღებული ბიზონის თავის ქალა დასავლეთ ჩრდილოეთ ამერიკიდან სრულყოფილად ასახავს ერთ საშინელ მოვლენას. ამის გასაგებად, უნდა გესმოდეთ, რომ დევნილების მოსვლამდე კონტინენტზე 30-დან 60 მილიონამდე ბიზონი იყო. სანამ ვიღაცამ ეს ფოტო გადაიღო, პოპულაცია 456 ველურ ბიზონამდე შემცირდა.

4. საშობაო ბარათები უნდა იყოს სადღესასწაულო, მხიარული და სასურველია წითელი და ოქროსფერი ფერებში. თუმცა, 1800-იანი წლების ბოლოს ადამიანებს სრულიად განსხვავებული იდეები ჰქონდათ.

და მიუხედავად იმისა, რომ ეს სურათი ასხივებს "momento mori"-ს, სადაც ადამიანები ასახავენ მიცვალებულებს, თითქოს ისინი ცოცხლები იყვნენ, შეგვიძლია დაგარწმუნოთ, რომ პატარა გოგონა თავს იკატუნებს ვითომ სძინავს.

ეს კონკრეტული საფოსტო ბარათი ნორვეგიის მისიონერული შეთანხმების ეკლესიის მქადაგებლის, ოსკარ ანდერსენის პირად არქივშია.

5. მე-14 საუკუნეში ვენცონს შეექმნა საშინელი ეპიდემია, რომელმაც მრავალი ადამიანის სიცოცხლე შეიწირა. სამწუხაროდ, არ იყო საკმარისი ადგილი ყველა გარდაცვლილის დასამარხად. ქალაქელებმა გადაწყვიტეს, რომ 42 ცხედარი სან-მიქაელის ეკლესიის სარდაფში მასობრივ საფლავში მოეთავსებინათ.

300 წლის შემდეგ, როცა სამლოცველოს აღდგენის დრო დადგა, კუბოები უნდა გადაეტანათ. როდესაც ადამიანებმა კუბოები გახსნეს, გაოცებულები დახვდნენ, რომ მათი წინაპრები მუმიფიცირებული იყვნენ.

ვინაიდან მუმიები უცნობი მოვლენა იყო, სოფლის მოსახლეობას სჯეროდა, რომ ღმერთმა მათი წინაპრები უკან გამოაგზავნა სოფლის დასაცავად. ისინი აგრძელებდნენ ყოველდღიურ ცხოვრებას, ჭამდნენ, სვამდნენ და იძინებდნენ მუმიების გვერდით. მუმიებს ისე ექცეოდნენ, როგორც ოჯახის წევრებს - რაც, გარკვეული გაგებით, ასეც იყო. ეს ტრადიცია გაგრძელდა 1950-იან წლებამდე.

6. ბევრი შეკითხვა შეიძლება დაგებადოთ 1936 წლის Ce-Lect Baking Co. გაყიდვების შეხვედრის ფოტოსთან დაკავშირებით.

რაოდენ საშინელიც არ უნდა იყოს ეს სურათი, თანამშრომლები შეხვდნენ მიკი მაუსის პურის კამპანიის განსახილველად. ჩვენ ვიცით, რომ ეს რაღაც პირდაპირ საშინელებათა ფილმიდან ჩანს, მაგრამ ისინი ალბათ ყველანი კარგ განწყობაზე იყვნენ.

7. ფოტო, რომელსაც თქვენ ხედავთ, ცნობილი სექსოლოგისა და ფსიქიატრის, რიჩარდ ფრეიგერ ფონ კრაფტ-ებინგის კერძო კოლექციის ნაწილი იყო. სამწუხაროდ, ჩვენ არ ვიცით ვინ არიან ფოტოზე გამოსახული კაცები და ქალები ან საიდან მოვიდნენ.

კრაფტ-ებინგმა გამოსცა თავისი სამარცხვინო წიგნი Psychopathia Sexualis 1886 წელს. წიგნში მან აღწერა იმ დროისა და ეპოქის ყველა „გარყვნილება“ - მდგომარეობა, რომელსაც დღეს ფსიქიატრები დევიანტურ ქცევას უწოდებენ. ამ ფოტოზე, მაგალითად, შეგიძლიათ იხილოთ მამაკაცი ქალის ფორმაში.

სექსუალური ფსიქოპათიის გამოქვეყნების შემდეგ კრაფტ-ებინგი ფსიქიატრიულ წრეებში ცნობილი, თუ საკამათო ფიგურა გახდა. მიუხედავად იმისა, რომ მან აამაღლა ფსიქიატრიის სტანდარტები საჯარო ლექციების სერიის საშუალებით, მისი ნამუშევარი შეფასდა, როგორც "სენსაციური" და "სანახაობრივი", რაც, ალბათ, ზუსტად საპირისპირო იყო იმისა, რის მიღწევას ცდილობდა.

8. ეს არის ფოტოსურათი პარიზიდან 1958 წელს, სადაც ნაჩვენებია საერთაშორისო ბიზნესმენების ჯგუფი, რომლებსაც მოცეკვავე ართობს.

პარიზი დიდი ხანია იყო მსოფლიოში ერთ-ერთი ყველაზე პოპულარული გასართობი ადგილი და არც 1950-იანი წლები იყო გამონაკლისი. ბევრმა მსხვილმა ევროპულმა კორპორაციამ დაიქირავა პარიზელი გოგონები თავიანთი აღმასრულებლებისა და აქციონერების გასართობად. თუმცა, 70-იანი წლებისთვის ვითარება შეიცვალა, როდესაც უფრო მკაფიო ზრდასრული დაწესებულებები გაიხსნა მსოფლიოს სხვა ნაწილებში.

9. ბევრი ღამის კლუბი ეძებდა ინოვაციურ გზებს კლიენტების მოსაზიდად, ტრადიციული ეგზოტიკური ცეკვის მიღმა. ამ ახალი სტრატეგიის ერთ-ერთი მიზეზი იყო ზრდასრულთა ჟურნალებისა და კინოინდუსტრიის მზარდი პოპულარობა. საცეკვაო კლუბები იბრძოდნენ ფულის გამომუშავებისთვის და როგორც ნებისმიერი ბიზნესი, მათი მენეჯერებიც ეძებდნენ ახალ და უჩვეულო მეთოდებს მომხმარებლების მოსაზიდად.

მიუხედავად იმისა, რომ აქტივობები, როგორიცაა ტალახის ჭიდაობა, თავდაპირველად ამაღელვებელი და საინტერესო იყო, მომხმარებელთა უმეტესობამ სწრაფად დაკარგა ინტერესი და 1990-იანი წლების დასაწყისში ამ კლუბებმა დაიწყეს გაქრობა.

10. წარმოვიდგინოთ, რომ გაინტერესებთ პოლიტიკა. შესაძლოა, გაწუხებთ შფოთვა, თავისუფალ დროს სიამოვნებთ კითხვა ან გაქვთ რთული ურთიერთობა ოჯახთან. თქვენ შეიძლება განიცადეთ ძალადობა, დაკარგვა ან მძიმე ასთმა. 1864-დან 1889 წლამდე ოჯახები ქალებს ამ მიზეზების გამო ფსიქიატრიულ დაწესებულლებაში აგზავნიიდნენ. პრობლემური ქალის თავიდან აცილებისთვის, თავშესაფრები იყო მარტივი გზა იყო.

11. სარა ბერნჰარდს, ექსცენტრიულ ფრანგ მსახიობს, უყვარდა სასიყვარულო წერილებით სავსე კუბოში ძილი, ყვავილებით მორთულს. მას უნდა ჰქონოდა წერილების უსასრულო მარაგი ასარჩევად, რადგან ჰყავდა ასობით შეყვარებული, არტისტებით დაწყებული, სამეფო ოჯახის წევრებით დამთავრებული. მორისი, მისი ერთადერთი შვილი, რომლის მამა ბელგიელი არისტოკრატი იყო, დაქორწინდა პოლონელ პრინცესაზე. გავრცელდა ჭორები, რომ მას რომანტიკული ურთიერთობაც კი ჰქონდა უელსის პრინცთან, მომავალ მეფე ედუარდ VII-თან, რომელიც ერთხელ ხუმრობით ითამაშა გვამის როლი მის ერთ-ერთ სპექტაკლში.

12. ვიქტორიანულ ეპოქაში პაემნების იყო პერიოდი, რომელიც ხდებოდა ქორწინებამდე. მაშინ ყველაფერი მკაცრი იყო, სულაც არა, როგორც დღეს.

მაგალითად, ქალს არასოდეს აძლევდნენ უფლებას, მარტო ყოფილიყო თავის “საქმროსთან" და ესკორტი მათთან ერთად ყოველ წუთს უნდა ყოფილიყო. ფაქტობრივად, მარტოხელა ქალს მამაკაცთან საუბრის დაწყების უფლებაც კი არ ჰქონდა, თუ ისინი ერთმანეთს არ წარუდგენდნენ და საერთოდ არ აძლევდნენ ფიზიკური კონტაქტის საშუალებას.

13. უბრალოდ შეხედეთ ამ ორ ახალგაზრდა მუშას, რომლებიც ეწევიან სიგარეტს 1940-იან წლებში.

დღეს ბავშვთა შრომა კვლავ საკამათო საკითხია. ფაქტობრივად, დადგენილია, რომ 160 მილიონი ბავშვია ჩართული, მუშაობს წარმოუდგენლად რთულ სამუშაოებზე და კარგავსბავშვობას.

14. ვიქტორიანული ეპოქის დროს ტატუ უფრო პოპულარული გახდა საზოგადოებაში, განსაკუთრებით მეზღვაურებს, ჯარისკაცებსა და პატიმრებს შორის და ერთ-ერთი გახმაურებული სასამართლო საქმეშიც კი გამოჩნდა. 1880-იანი წლებისთვის, ელიტასაც მოედო.

უელსის პრინცმა და მისმა შვილმა ალბერტ ვიქტორმა, ისევე როგორც ორივე სქესის არისტოკრატებმა, გაიკეთეს ტატუები და მათი პოპულარობაც გააზარდეს.

როდესაც მე-20 საუკუნის დასაწყისში ე. წ. “ფრიკების შოუს" დაემატა ტატუირებული ქალი, პრინცესა კრისტინა. მისი ქმარი და ძმა ტატუს მხატვრები იყვნენ და მას ხშირად იყენებდნენ თავიანთი ნამუშევრების რეკლამირებისთვის.

15. თქვენ შეიძლება უწოდოთ მათ წინააღმდეგობის მებრძოლები, აქტივისტები ან პარტიზანები, მაგრამ ნებისმიერ შემთხვევაში, ძნელად იპოვით ამ ვიეტნამის ომის ვეტერანების ფოტოებს. ეს წინააღმდეგობის მებრძოლი ქალები გადაიღეს ნამ კანის ტყეში შეხვედრის დროს. ისინი ატარებდნენ ნიღბებს, რათა დაემალათ თავიანთი ვინაობა და დარწმუნებულიყვნენ, რომ ვერ შეძლებდნენ ერთმანეთის იდენტიფიცირებას, თუ ისინი ტყვედ ჩავარდებოდნენ.