ცნობილია, რომ გერმანელები ყველაზე მოწესრიგებული და დისციპლინის მოყვარული ხალხია პლანეტაზე. მაგრამ, მეორე მხრივ, ყველამ კარგად იცის, როგორი უწესრიგობა და ანტისანიტარია სუფევდა შუა საუკუნეების ევროპის ქუჩებში, მათ შორის გერმანიის ქალაქებში. მაშ, როდის გადაიქცნენ გერმანელები იმ ადამიანებიდან, რომლებიც ფანჯრებიდან ნაგავს აყრიდნენ გამვლელების თავებზე, მოწესრიგებულ ადამიანებად?
ვინაიდან სისუფთავისა და წესრიგის სიყვარული არ იყო თანდაყოლილი გერმანიის მკვიდრთა შორის, ის უნდა ჩაენერგათ პროგრესული მმართველის მკაცრი ხელმძღვანელობით. ყველაფერი დაიწყო ქვეყნის სამხრეთ-დასავლეთ ნაწილში, რომელსაც შვაბია ერქვა. მე-15 საუკუნეში იმ რეგიონის მმართველი გრაფ ვიურტემბერგი მოულოდნელად მიხვდა, რომ ასე ცხოვრება აღარ შეეძლო.

მისი საკმაოდ მჭიდროდ დასახლებული მიწები გადაიქცა ნამდვილ წყალსატევად. იმდროინდელ გერმანელებს განსაკუთრებით არ აინტერესებდათ სანიტარიული სტანდარტები და ესთეტიკა და ნაგავს პირდაპირ "ცხვირწინ" ყრიდნენ. ქალაქებში ყველა ნარჩენს ფანჯრიდან აგდებდნენ, სოფლად კი, საუკეთესო შემთხვევაში, ღობის იქით უშვებდნენ.
შვაბიის სოფლები და ქალაქები სავსე იყო ნაგვის სუნიანი გროვებით, რომლებზეც ვირთხები დაცოცავდნენ. ასეთ გარემოში ერთმანეთის მიყოლებით იფეთქა ეპიდემიებმა და ათასობით ადამიანი დაავადდა, მაგრამ არავინ დაუკავშირა ეს დასახლებული ტერიტორიების სანიტარიულ მდგომარეობას და ყველაფერი "ღვთის განგებას" მიაწერეს.

ვიურტემბერგის გრაფმა დაიწყო მართვა სპეციალური განკარგულებით, რომელიც ავალდებულებდა სოფლებისა და ქალაქების მაცხოვრებლებს ნაგავი სოფლიდან გაეტანათ, ან თუნდაც უახლოეს მდინარეში გადაეგდოთ. ეს უნდა მომხდარიყო ღამით, რათა ხელი არ შეეშალა მოძრაობას ვიწრო ქუჩებსა და გზებზე. რა თქმა უნდა, დადგენილების შესრულებაზე არავის უფიქრია და ყველაფერი ისე დარჩა, როგორც იყო.

გრაფი რა თქმა უნდა ვერ აკონტროლებდა ყველა ქვეშევრდომს, ამიტომ თითოეულ ეზოში ზედამხედველის მოთავსება გადაწყვიტა. გარდა ამისა, ყოველდღიური კორუფცია ყვაოდა შვაბიაში და მიღებული იყო სახელმწიფო მოხელეებისთვის გადახდა რაიმე სამსახურის სანაცვლოდ.

გრაფი კარგად დაფიქრდა და ბოლოს გამოსავალი იპოვა. მან გამოსცა ახალი განკარგულება, რომლის მიხედვითაც სისუფთავეზე პასუხისმგებლობა გავრცელდა. იდეა ასეთი იყო: თუ თქვენი მეზობელი ნაგავს ორი კვირის განმავლობაში არ გამოიტანს ან პირდაპირ ჭიშკართან აგდებს, მაშინ არა მხოლოდ ის, არამედ თქვენც დაისჯებით მნიშვნელოვანი ჯარიმით. და იმ შემთხვევაში, თუ დააბეზღებთ თქვენს მეზობელს, შეგიძლიათ არა მხოლოდ სასჯელის თავიდან აცილება, არამედ მისი მიწის ნაწილის დასაკუთრებაც რომელსაც ის არასწორად იყენებს. შედეგი ძალიან სწრაფად გახდა თვალსაჩინო, რადგან უკვე შაბათობით ყველა დემონსტრაციულად ასუფთავებდა ნაგავს სახლის ირგვლივ, მეზობლების დაბეზღების შიშის გამო.
დღეს ვიურტემბერგის გრაფის მეთოდი შეიძლება მივიჩნიოთ როგორც წამახალისებელი დენონსაცია და პიროვნული თავისუფლების ხელყოფა, მაგრამ არ უნდა დაგვავიწყდეს, რომ ასე იყო შუა საუკუნეებში. უფრო მეტიც, რაც არ უნდა ითქვას, მეთოდი ეფექტური იყო და გავრცელდა შვაბიიდან გერმანიის სხვა საგრაფოებში. „დასუფთავების კვირეულის“ ტრადიცია, როდესაც გერმანელი საგულდაგულოდ აწესრიგებს თავის სახლს, კიბეს ან ბაღს, სწორედ ბრძენი გრაფის განკარგულებიდან იღებს სათავეს.