19 აგვისტოს დაიბადა პოლიტიკოსი, დისიდენტი, ეროვნულ-განმათავისუფლებელი მოძრაობის ერთ-ერთი ლიდერი, ეროვნულ-დემოკრატიული პარტიის დამაარსებელი და ლიდერი 1981-1994 წლებში გია ჭანტურია.

გია ჭანტურია მოკლეს თბილისში 1994 წლის 3 დეკმებერს, მისი მეუღლე ირინა სარიშვილი კი მძიმედ დაიჭრა.

ჭანტურიას მკვლელობა საბოლოოდ გამოუძიებელი დარჩა, თმცა იყო და არის ვერსიები, რომელსაც ქვემოთ შემოგთავაზებთ:

***2007 წელს ირინა სარიშვილმა ედპ-ის ლიდერის მკვლელობაში ბრალი ოფიციალურად შოთა კვირაიას და ძმებ რურუებს დასდო. ყოფილი მხედრიონელები დღესაც აცხადებენ, რომ გია ჭანტურიას მკვლელობასთან მათ კავშირი არ აქვთ, მეტიც, დოდო გუგეშაშვილი ამტკიცებს, რომ 1994 წლის 3 დეკემბერს ნიკა რურუა უკვე ამერიკაში იყო, თუმცა არაფერს ამბობს, სად იყო გიორგი, ანუ ჟორიკა რურუა.

"პირველად ვაკეთებ ოფიციალურ განცხადებას, რომ ოპერაციას შოთა კვირაია ხელმძღვანელობდა, ასევე ამ ტერორისტულ აქტში ხელმძღვანელი პირები დღევანდელი სახელისუფლებო ელიტის წარმომადგენლები ნიკა და ჟორიკა (გიორგი) რურუები იყვნენ.

*** შემდეგ თენგიზ კიტოვანმა შემდეგ პირდაპირ შევარდნაძეს დააბრალა მკვლელობა:

"გამოძიებამ ყველაფერი იცის. ჭანტურია შევარდნაძის მოკლულია. ჭანტურია მივიდა და უთხრა, - პრეზიდენტი მე უნდა გავხდე და თენგიზის საბადოებში რომ გაქვს წილი, უნდა დამითმოო. შევარდნაძემ უთხრა, - კი, შვილოო და გააგორა” კიტრივით."

***

ლია მარჯანიშვილი (გია ჭანტურიას დედა)

1994 წლის 3 დეკემბერს გიორგი ჭანტურიას მკვლელობამ მთელი საქართველო შოკში ჩააგდო. ყველას აწუხებდა ერთი კითხვა, - ვის შეეძლო ეროვნულ-დემოკრატიული პარტიის ლიდერის მოკვლა. უკვე 4 დეკემბერს ქალაქში ათასგვარი ჭორი გავრცელდა. ცხადი იყო, რომ კრიმინალური სამყარო პოლიტიკური ლიდერის მოკვლას ვერ გაბედავდა, ამის გაკეთება მხოლოდ ხელისუფლებას (ამ შემთხვევაში შევარდნაძეს) ან სახელისუფლებო წრეებში მოტრიალე ჯგუფს ("მხედრიონს") შეეძლო. ეჭვს, მკვლელობის პოლიტიკური მოტივის შესახებ, პირად საუბრებში სამართალდამცავებიც გამოთქვამდნენ, თუმცა იმასაც დასძენდნენ, რომ "მიუხედავად აშკარა დაპირისპირებისა, შევარდნაძის ინტერესებში ჭანტურიას მკვლელობა არ შედიოდა, ყოველ შემთხვევაში, იმ პერიოდშიო"(?!). ხელისუფლება ამტკიცებდა, რომ იმ დროისთვის თურქმენეთში მყოფი შევარდნაძისთვის ჭანტურიას მკვლელობა მოულოდნელი იყო. 1994 წელს პოლიტიკურ წრეებში აშკარა გახდა, რომ ეროვნულ-დემოკრატიული პარტია ნელ-ნელა სცილდებოდა შევარდნაძის მიერ გატარებულ სახელმწიფო კურსს, ედპ-ს მზად ჰქონდა ახალი საარჩევნო კანონის პროექტი, რის მიხედვითაც პარლამენტის ქვედა პალატა მხოლოდ პროპორციული წესით უნდა არჩეულიყო.

გარდა ამისა, პოლიტიკური პარტიებისთვის 5%-იანი, ხოლო საარჩევნო ბლოკებისთვის - 10%-იანი ბარიერი წესდებოდა, ამასთან, ედპ-ის ლიდერი შევარდნაძისგან ხალხის საკეთილდღეოდ რადიკალურ ნაბიჯებს მოითხოვდა. შევარდნაძე ცდილობდა, თავი აერიდებინა ჭანტურიას მოთხოვნებისთვის, ედპ-ის კონფერენციაზე გია ჭანტურიამ სახალხოდ მიმართაA სახელმწიფოს მეთაურს, - თუ ჩვენს პირობებს არ მიიღებთ, კონფრონტაცია გარდაუვალი გახდებაო. ერთი ვერსიით, გია ჭანტურიას მკვლელობა ეროვნულ-დემოკრატიული პარტიის ყრილობაზე მის მოხსენებას უკავშირდებოდა.

"1994 წლის 3 დეკემბერს, ედპ-ის ყრილობაზე, გია მოხსენებით უნდა წარმდგარიყო. ტერაქტის შემდეგ მოხსენების ტექსტი საქაღალდიდან გაქრა, ვერსად მივაკვლიეთ".

***ავთანდილ მარგიანის ვერსიით, ედპ-ის ლიდერი დიდ ფულს შეეწირა. "გიას მკვლელობამდე ცოტა ხნით ადრე, მოსკოვის შერემეტიევოს აეროპორტიდან ავსტრიაში ერთ-ერთი ქართული პარტიის სახელზე მილიონ-ნახევარი დოლარი გადაჰქონდათ. ამ ფაქტთან დაკავშირებით, იგორ გიორგაძე ითხოვდა მოსკოვში საქართველოს დესპანის, გია ზუმბაძის დაკითხვას, რომელიც იმ პერიოდში ედპ-ის წევრი იყო, თუმცა, ნება არ დართეს.ჭანტურია, ჩემი აზრით, სწორედ იმ ფულს შეეწირა".

***გიორგი ჭანტურიას თანამებრძოლმა, სახალხო პარტიის თავმჯდომარემ, მამუკა გიორგაძემ, განცხადებით მიმართა საქართველოს მთავარ პროკურორს, ირაკლი შოთაძეს:

„ბატონო ირაკლი,

საყოველთაოდ ცნობილია, რომ 1994 წლის 3 დეკემბერს ეროვნული მოძრაობის გამორჩეული ლიდერის, ეროვნულ-დემოკრატიული პარტიის თავმჯდომარე გიორგი ჭანტურიას მიმართ განხორციელებული იქნა ტერორისტული აქტი, რომლის შედეგადაც იგი და მისი დაცვის წევრი მერაბ ბარამია ტრაგიკულად დაიღუპნენ.

იმ პერიოდში თითქოსდა ჩატარდა გამოძიება და მკვლელები “დაისაჯნენ” კიდეც, მაგრამ ოჯახის წევრებს, ჩვენ მის თანამებრძოლებს და მეგობრებს, ფართო საზოგადოებას დღემდე ამ ფაქტთან დაკავშირებით უამრავი შეკითხვა გვაქვს. რა თქმა უნდა, გამოძიებას არ დაუდგენია და არც უცდია დაედგინა მკვლელობის მოტივი, მიზანი (რომელმაც უახლესი საქართველოს ისტორია შეცვალა) და ვინ იყო, თუ იყვნენ ამ საზარელი, გადაჭარბების გარეშე, საქართველოს წინააღმდეგ განხორციელებული უმძიმესი დანაშაულის დამკვეთები. ძნელად თუ ვინმე დაიჯერებს, რომ ასეთი მასშტაბის და ქვეყნის მომავლისთვის უმნიშვნელოვანესი ტერორისტული აქტი, პირადი ინიციატივით განახორციელეს რიგითმა მხედრიონის წევრებმა, რომელთაც პიროვნულად არანაირი შეხება არ ქონიათ გიორგი ჭანტურიასთან.

თუ როგორ ზერელედ მიმდინარეობდა გამოძიება ის ფაქტიც მეტყველებს, რომ მისი უახლოესი თანამებრძოლები ისეთი როგორც არიან პარტიის პოლიტიკური მდივანი მამუკა გიორგაძე და სხვები, არც კი დაუკითხავთ. უბრალოდ არც კი გასაუბრებიან მათ. რადგანაც მაშინდელი გამოძიებისთვის რეალური ვერსიები სრულიად მიუღებელი იყო. არ დაკითხულა სახელმწიფოს მაშინდელი ხელმძღვანელი ე. შევარდნაძე და ძალოვანი სტრუქტურების ხელმძღვანელი პირები, მათ შორის, მაშინდელი უშიშროების მინისტრი იგორ გიორგაძე, შინაგან საქმეთა მინისტრი შოთა კვირაია და სხვები.

განსაკუთრებული ეჭვები გააჩინა მაშინ იგორ გიორგაძის დაჯილდოებამ, ამ ფაქტიდან ორი კვირისთავზე (მას მოუმატეს წოდება), ხოლო გიორგი ჭანტურიას მკვლელობისათვის მსჯავრდებულ პირთა სწრაფმა შეწყალებამ ყოველგვარ ზღვარს გადააჭარბა.

ბატონო ირაკლი, ვფიქრობთ, თქვენთვის სრულიად ზედმეტია იმის ახსნა, თუ რა მნიშვნელობა აქვს ქვეყნის უახლესი წარსულის შეფასებისა და მისი მომავლის განსაზღვრისთვის გიორგი ჭანტურიას მკვლელობასთან დაკავშირებით სიმართლის დადგენას.

სამწუხაროდ, ჩვენ მოკლებული ვართ შესაძლებლობას განვახორციელოთ რაიმე სახის სამართლებრივი ქმედება და ამით დაგეხმაროთ გამოძიებაში, ვინაიდან ჩვენთვის ისიც კი უცნობია თუ ვინ არის საქმეზე დაზარალებულების უფლებამონაცვლედ ცნობილი, ვინ მონაწილეობდა პროცესში მხარის სახით და შესაბამისად არ შეგვიძლია ოფიციალურად გავეცნოთ სისხლის სამართლის საქმეს მაინც.

მსგავსი შინაარსის წერილით 2013 წელს საქართველოს პროკურატურას მიმართა გიორგი ჭანტურიას შვილმა, გიორგი ჭანტურიამ და გიორგი ჭანტურიას თანამებრძოლმა, მამუკა გიორგაძემ, სახალხო პარტიის თავმჯდომარემ.

პასუხად მივიღეთ რომ სასამართლოს კანონიერი განაჩენი ძალაშია შესული და საქმის ხელახალი გამოძიება შეუძლებელია.

2016 წლის 17 ივნისს ტვ “პირველის” ეთერით ერთ-ერთმა “შეწყალებულმა ბრალდებულმა” თემურ ხაჩიშვილმა განაცხადა: “2002 წელს საპარლამენტო კომისიამ (ამ კომისიის ზოგიერთი წევრი დღეს ხელისუფლებაშია) დაადგინა, რომ მის მიმართ გამოძიების პროცესში განხორციელებული ძალადობით იქნა აღიარებითი ჩვენება მიღებული და საქმე პროცედურული დარღვევებითაა შედგენილი”.

ვფიქრობთ, თქვენთვის იმის ახსნა არ არის საჭირო, რომ ლოგიკურად ისმევა შეკითხვები, რომელთაც პასუხი უნდა გაეცეს:

თუ “გასამართლებულებმა” არა, მაშინ ვინ მოკლა გია ჭანტურია?!

რატომ არ ინტერესდება ამ საქმით დღევანდელი ხელისუფლება?!

გიორგი ჭანტურიას მკვლელობის მოტივისა და მიზნის დადგენა, მისი ფართო საზოგადოებისთვის გაცნობა და რეალური მკვლელებისა და მკვლელობის შემკვეთთა გამოაშკარავება დღევანდელი ხელისუფლებასაც აშინებს?!

დღევანდელი ხელისუფლებასაც სურს დაუმალოს საზოგადოებას გიორგი ჭანტურიას მკვლელობით და შემდეგ განხორციელებული მოვლენებით განვითარების რა გზიდან გადაიყვანეს საქართველო?!

ყოველივე ზემოთქმულიდან გამომდინარე, გთხოვთ, გამონახოთ გამოძიების განახლების სამართლებრივი საშუალება, მოგვცეთ შესაძლებლობა გავეცნოთ სისხლის სამართლის საქმის მასალებს და ყველა ღონე იხმაროთ აღნიშნული საქმის ხელახალი გამოძიებისა და ჭეშმარიტების დადგენისთვის.

მოგიწოდებთ, ნუ გახდება დღევანდელი ხელისუფლება შევარდნაძე-სააკაშვილის დანაშაულებრივი რეჟიმის გამგრძელებლი, რომელმაც საქართველოს მომავალი წაართვა!