ზევსმა გადაწყვიტა, რომ პრომეთე ასე თუ ისე მაინც უნდა დასჯილიყო, მაგრამ რადგან ის ძალიან ფრთხილობდა, ზევსმა გადაწყვიტა შემოვლითი გზა აერჩია- უმცროსი ძმის მეშვეობით. მან ეპიმეთეოსს დახურული ყუთი გაუგზავნა, რომელშიც ყველა მანკიერება, ბოროტება და დაავადება იყო გამომწყვდეული. ყუთის გახსნა მკაცრად აკრძალული იყო.

სწორედ აქ გამოჩნდა პანდორა.

გამოუსწორებელი ცნობისმოყვარეობით დაჯილდოვებულმა ქმარს ყუთი მოპარა და გახსნა. ყველა უბედურება გათავისუფლდა და დაეცა სამყაროს. პანდორამ ყუთი დახურა, მაგრამ უკვე გვიანი იყო. ეპიმეთე რომ მიხვდა რაც მოხდა, ყუთი გამოართვა ცოლს, მაგრამ უცებ შიგნიდან წვრილი და სუსტი ხმა მოესმა. საკუთარ თავს ებრძოდა და ფიქრობდა, რომ უარესი რაღა შეიძლებოდა მომხდარიყო. პრომეთეს ძმამ ისევ გახსნა ყუთი. და სუსტი, მაგრამ ნათელი იმედი გაფრინდა მისგან. ასეც მოხდა - რა ტანჯვაც არ უნდა დაეცეს ადამიანირ ბედს, მის გვერდით ყოველთვის იქნება იმედი და მხოლოდ ხალხი თავად წყვეტს, რომელ ხმას მოუსმინოს.

პანდორას ამბავს სხვადასხვა ადამიანი თავისებურად განმარტავს: ზოგიერთმა ლეგენდაში დაინახა ქალის შორსმჭვრეტელი და არასანდო ბუნების მინიშნება, სხვებმა - გაფრთხილება შედეგების შესახებ, ზოგი კი ამბობს, რომ ამბის მორალი არის ის, რომ ყოველთვის არის იმედი, როგორი გარემოებებიც არ უნდა შეიქმნას. რა დასკვნა გამოვიტანოთ - მხოლოდ ჩვენ თვითონ ვწყვეტთ და განვსაზღვრავთ საკუთარ ცხოვრებას.