ამ სექტამ თავისი ისტორია არც ისე დიდი ხნის წინ დაიწყო, კერძოდ 1916 წელს. მის დამფუძნებლად ითვლება ბერი ვატ პაკნამი (Phra Monkolthepmuni), რომელმაც მთელი თავისი ცხოვრება დაუთმო მედიტაციას და დაიწყო ამის სწავლება ყველასთვის, ვინც მას მიმართა.

ის ამტკიცებდა, რომ მედიტაცია არის გზა ბუდას მთელი ცოდნის აღმოსაჩენად, თუმცა ადრე ითვლებოდა, რომ ეს მხოლოდ სულისა და სხეულის განმტკიცების საშუალებაა. თავის სტუდენტებსა და მიმდევრებს შორის ვატ პაკნამმა აირჩია ყველაზე ერთგული, თავდადებული და ნიჭიერი - უბასიკა ჩანდრა ხონოკიონგი, რომელმაც მოგვიანებით, მასწავლებლის გარდაცვალების შემდეგ, დააარსა ტაძარი.
ტაძარი უნდა გამხდარიყო მედიტაციის შესწავლის მთავარი საერთაშორისო ცენტრი. მაგრამ ყოველწლიურად უფრო და უფრო მეტი ადამიანი გროვდებოდა, ვისაც მედიტაციის ტექნიკის დაუფლება სურდა, ამიტომ შენობა მუდმივად უნდა გაფართოებულიყო, მოგვიანებით კი ტაძრის მთავარ შენობას დაემატა „დამატებითი შენობები“ და ბაღებიც კი.
ამ ყველაფერმა რა თქმა უნდა გავლენა მოახდინა საზოგადოებრივ აზრზე. ამ რელიგიის არსებობის ფაქტი უამრავ კამათსა და უთანხმოებას იწვევს. ეს თემა მთელ მსოფლიოში განიხილება. ზოგი თვლის, რომ ეს მხოლოდ შეშლილი ფანატიკოსების თაიგულია, რომლებიც ლოცულობენ მფრინავ თეფშზე და როგორღაც ახერხებენ ათასობით ადამიანის ნდობის მოპოვებას. სხვები პარალელს ავლებს ნაცისტებთან. ფიქრობენ, რომ მათ სძულთ ქრისტიანები და მუსლიმები. ნაბიჯ-ნაბიჯ სექტა სულ უფრო მეტ ადამიანს „შთანთქავს“, ყიდულობს მიწას, თავის „საცეცებს“ მთელ ქვეყნებში უშვებს. მიჩნეულია, რომ პოლიტიკოსებს მოსყიდულნი არიან და სექტას აქვს სპეციალური პროგრამა ბავშვების რიგებში ჩართვისთვის. და თუ ვიმსჯელებთ ზრდის სისწრაფით, არსებობს შიში, რომ ისინი მოიპოვებენ პოლიტიკურ ძალაუფლებას.