რატომ არ შეგვიძლია რაიმეს გადადება: დედლაინის შიში, თუ სხვა რამ უფრ მეტი?

ზოგიერთი ადამიანი მუდმივად დებს საქმეს ხვალისთვის და ვერ უმკლავდება ამ პრობლემას. თქვენც ალბათ, ერთხელ მაინც გქონიათ მსგავსი სიტუაცია, ზოგადად მიღებულია, რომ ასეთი ადამიანები უპასუხისმგებლო და ზარმაცები არიან. თუმცა, ეს საერთოდ არ არის ასე.

Რა ხდება?

ადამიანებს, რომლებსაც შეიძლება ეწოდოს ნამდვილად ზარმაცი, ამაზე საერთოდ არ ინანებენ, თუ მათ უპასუხისმგებლოებად შერაცხავენ. მათ აქვთ მიზეზი, რომ გაამართლონ თავიანთი უმოქმედობა.

თუ თქვენ განიცდით ტანჯვას თქვენი გასაკეთებელი სამის გაჭიანურების გამო, ძალზე მნიშვნელოვანია იმის გაგება, თუ რა დგას ამ ქცევის უკან, ამ ფიზიკური, გონებრივი და ემოციური მდგომარეობის უკან.

თუ ადამიანს აქვს საქმე, რისი გადადებაც არ შეუძლია, სტაგნაცია ხდება. ეს გრძნობა შემაშფოთებელია.

ჯერ ერთი, გაჭიანურებას აქვს შედეგები: შეიძლება დავკარგოთ სამსახური, ვერ ჩავაბაროთ გამოცდა ან გავუშვათ შანსი ხელიდან.

მეორეც, თვითეფექტურობა შეიძლება დაზარალდეს. იმის მაგივრად, რომ ფოკუსირება მოახდინოთ დავალების შესრულებაზე, თქვენ მუდმივად განადგურებული ხართ.

უსარგებლოა ურჩიო ადამიანს, რომელიც რამდენიმე თვეა რაღაცას აყოვნებს, ისწავლოს დროის ორგანიზება. აზრი არ აქვს და არ დაეხმარება.

ეს არ არის დროის მართვის საკითხი.

გაჭიანურების რეალური მიზეზი არის ემოციები, რომლებიც ერთმანეთში ერევა, ეხმიანება ერთმანეთს და ზრდის დისკომფორტს. რაც ყველაზე ცუდია, ეს სიტუაციები თვეების განმავლობაში გრძელდება და ამ შემთხვევებში შესაძლოა საქმე გვქონდეს დაუდგენელ დეპრესიასთან ან შფოთვით აშლილონასთან.

ფაქტია, რომ არის რაღაცები, რაც იწვევს შიშს და შფოთვას. არ იცის, როგორ გაუმკლავდეს ამ ემოციურ მდგომარეობას, ადამიანი ირჩევს მათ თავიდან აცილებას ამ ამოცანების გადადების გზით.

ჩვეულებრივ, საქმეების მოგვიანებით გადადება მალავს შიშს, წარუმატებლობის შიშს, ამიტომ ადამიანს ურჩევნია არ გააკეთოს ის, რასაც სხვები მოელიან.
სიტუაციების შიში, რომელიც საფრთხეში გაყენებს და რომელსაც ვერ აკონტროლებ.

უხალისობა იმისა, რისი გაკეთებაც გევალება, მაგრამ არ გინდა.
ფოკუსირება ემოციებზე და არა მიზნებზე.

როდესაც ვინმე დასახავს შენთვის მიზანს, ჩვეულებრივ უშვებ პატარა შეცდომას. თქვენ ყურადღებას გაამახვილებთ ამ თარიღზე და შემდეგ დაიწყებთ დაგეგმვას. სინამდვილეში დაგეგმვა მეორეხარისხოვანია. მნიშვნელოვანია ფოკუსირება ემოციებზე.

თუ ეს დავალება იწვევს შფოთვას, თქვენ წინ ვერ წახვალთ. ამიტომ, ჯერ უნდა იმუშაოთ თქვენს ემოციურ მდგომარეობაზე. მნიშვნელოვანია გაუმკლავდეთ გრძნობებს, შეცვალოთ აზროვნების სტრუქტურა და შეინარჩუნოთ გონება მოდუნებულ მდგომარეობაში.