პრივილეგირებულ საზოგადოებაში გაზრდილი, იოსებ სტალინის შთამომავლები ვერ დაიკვეხნიდნენ საკუთარი თავის მიმართ განსაკუთრებული დამოკიდებულებით: სტალინი მათზეც იმავე კანონებს აწესებდა, როგორც სსრკ-ს მოსახლეობის უმრავლესობაზე.

ბავშვები არ ირჩევენ მშობლებს და მით უმეტეს, ბავშვები არ უნდა იყვნენ პასუხისმგებელი მათ ქმედებებზე. იაკობის, ვასილის და სვეტლანას ცხოვრებაც საკმაოდ სავალალი იყო მამის სასტიკი ქმედებების გამო.

იაკობ ჯუღაშვილი

სტალინს არ ჰქონდა თბილი გრძნობები უფროსი შვილის მიმართ. მან არ დაიხსნა ტყვეობაში მყოფი შვილი ნაცისტებისგან და საერთოდაც კმაყოფილი არ იყო მისით, მიუხედავად იმისა, რომ იაკობმა თავი გამოიჩინა მამაც და გონიერ სარდალად. სტალინის უფროსი ვაჟი გარდაიცვალა ტყვეობაში, ის გაქცევის მცდელობისას დახვრიტეს.

სვეტლანა ალილუევა

1942 წლის ბოლოს, ლიდერის ახალგაზრდა ქალიშვილს შეუყვარდა ხანდაზმული, დამსახურებული დირექტორი ალექსეი იაკოვლევიჩ კაპლერი. სტალინმა ამ ურთიერთობას ერთი წელი გაუძლო, შემდეგ კი კაპლერი ვორკუტაში გადაასახლა. 1948 წელს გათავისუფლებული მხატვარი კვლავ ჩავიდა მოსკოვში და კვლავ გადაასახლეს, ამჯერად ინტას გამოსასწორებელ ბანაკში.

ვასილი სტალინი

ვასილი ნამდვილი პრინცივით იზრდებოდა. იაკობის დატყვევების შემდეგ, სტალინმა აუკრძალა მეორე ვაჟს საბრძოლო ფრენები - მას ეშინოდა მემკვიდრის გარეშე დარჩენილიყო. მის შემთვევაშიც, სტალინი პატარა შეცდომებს არ პატიობდა. უკანასკნელად ვასილი სტალინს ჯარისკაცებმა უჩივლეს პირდაპირ თვითმფრინავიდან "თევზობის" ორგანიზებისთვის: პოლკის ერთ-ერთი საუკეთესო მფრინავი და შეიარაღების მთავარი ინჟინერი გარდაიცვალა, როდესაც ჭურვები უახლოეს ტბაში ჩააგდეს.