არავინ არ საუბრობს იმაზე, რომ წარსულში ჩვილები უსარგებლოებად ითვლებოდნენ და მათი მოკვლისთვის არავინ ისჯებოდა. ახალშობილთა მკვლელობის ტრადიცია მრავალ ხალხში არსებობდა სხვადასხვა დროს. ბავშვებს ხოცავდნენ სხვადასხვა მიზეზის გამო, რელიგიური, სოციალურ-ეკონომიკური. და რა თქმა უნდა, ჩვილი გოგონები უფრო მეტი რაოდეობით იხოცებოდნნე, ვიდრე ბიჭები:
ალბათ, ყველას გსმენიათ სპარტანული აღზრდის შესახებ და მოგისმენიათ მითებიც იმის შესახებ, რომ სუსტ და ავადმყოფ ჩვილებს კლდიდან უფსკრულში აგდებდნენ. ეს მხოლოდ და მხოლოდ მითი აღმოჩნდა. 1904 წელს არქეოლოგებმა საბოლოოდ დაიწყეს ამ ძალიან ცნობილი კლდის შესწავლა.

ტაიგეტუსის ქედის კლდის ძირში ნამდვილად აღმოაჩინეს ადამიანის ნაშთები. მაგრამ ეს იყო 18-დან 35 წლამდე მამაკაცის ძვლები და ჩვილის მხოლოდ ერთი ჩონჩხის ფრაგმენტები. 1980-2007 წლების შემდგომ ექსპედიციებმა ასევე არ აღმოაჩინა ახალშობილთა ხოცვა-ჟლეტის კვალი. აქედან გამომდინარე, დაასკვნეს, რომ ადამიანებს ამ კლდიდან მარლაც აგდებდნენ, მაგრამ ისინი ან დამნაშავეები იყვნენ, ან პატიმრები.

მაგრამ ეს საერთოდ არ ნიშნავს იმას, რომ ძველ საბერძნეთში არ ხდებოდა ჩვილების მკვლელობა - ჩვილების მკვლელობა და გენდერციდი - გარკვეული სქესის ბავშვების მკვლელობა. საბერძნეთში ხშირად ხოცავდნენ ახალშობილებს და არავინ თვლიდა ამ ფენომენს ამაზრზენად.

პირველყოფილები

პრიმიტიული ადამიანების ცხოვრება საშიში იყო და სავსე იყო ყველანაირი გაჭირვებით. აქედან გამომდინარე, გასაკვირი არ არის, რომ არავის სურდა ავადმყოფი ან სუსტი ბავშვების არევა. განსაკუთრებით არასასურველი იყო ბავშვები, რომელთა დედები მშობიარობისას გარდაიცვალნენ და დეფორმაციებით დაიბადნენ. ამ უკანასკნელებს ხშირად საერთოდ არ თვლიდნენ ადამიანებად და ბოროტი სულების შვილებს უწოდებდნენ. ასეთი ჩვილები თითქმის დანამდვილებით განწირულნი იყვნენ სიკვდილისთვის. თუ ტყუპები დაიბადებოდნენ, ხშირად მხოლოდ ერთი შვილი რჩებოდა ცოცხალი. გოგოსა და ბიჭს შორის კი არჩევანი რა თქმა უნდა ბიჭზე კეთდებოდა - მომავალი მონადირეებისთვის და მეომრებისთვის. მკვლელობის გარდა ყველაზე ხშირად ისინი უბრალოდ ტოვებდნენ ჩვილებს სადმე ტყეში ან მთაში. პრეისტორიულ ხანაშიც ასე იყო.
ანთროპოლოგი ჯოზეფ ბერდსელი თვლის, რომ ახალშობილთა 15-დან 50 პროცენტამდე იღუპებოდა პრეისტორიულ საზოგადოებაში. სხვა მეცნიერები თვლიან, რომ ეს მაჩვენებელი არ აღემატებოდა 20 პროცენტს. ასევე თვლიან, რომ პრიმიტიული ადამიანები ხოცავდნენ ჩვილებს, რათა ეჭამათ ისინი. შიმშილობის დროს განსაკუთრებით მნიშვნელოვანი იყო ტომის ზრდასრული წევრების გამოკვება, რომლებსაც შეეძლოთ საკვების მიღება. ჰომო ერექტუსის ადგილებში არქეოლოგებმა არაერთხელ იპოვეს მცირეწლოვანი ბავშვების უთავო ნაშთები. მცირე ზომის ჩონჩხების ძვლებზე აღმოჩნდა კანიბალიზმისთვის დამახასიათებელი კვალი.

ბავშვების მკვლელობა ანტიკურ ხანაში

აფრიკისა და ახლო აღმოსავლეთის უძველეს ცივილიზაციებში, როგორიცაა კართაგენი, ფინიკია და მესოპოტამია, ბავშვებს ძირითადად რიტუალური მიზნებისთვის კლავდნენ. ეგვიპტე და იუდეა ამ მხრივ დადებითად განსხვავდებოდნენ მეზობლებისგან. ძველ ეგვიპტეში ადამიანების მსხვერპლშეწირვა არ ხდებოდა. უფრო მეტიც, ეგვიპტელები კეთილგანწყობილნი იყვნენ ჩვილების მიმართ და ფრთხილად ზრდიდნენ უკანონო ჩვილებსაც კი.
ებრაელები საერთოდ კრძალავდნენ ჩვილების მოკვლის ნებისმიერ ფორმას. სწორედ იუდაიზმიდან დაიმკვიდრა ქრისტიანობამ და ისლამმა თავისი ძლიერი პოზიცია ჩვილების მკვლელობის წინააღმდეგ. კლასიკური ბერძნული კულტურა ასევე არ ცნობდა ადამიანის მსხვერპლშეწირვას. მაგრამ დეფექტებით დაბადებული ბავშვები ხშირად გაჰყავდათ ქალაქის გალავნის მიღმა, სადაც იღუპებოდნენ და ეს სავსებით ლეგალური იყო. გადაწყვეტილებას იმის შესახებ, იცოცხლებდა თუ არა ბავშვი, ოჯახის უფროსი იღებდა. ძველ საბერძნეთში გოგოებისადმი დამოკიდებულება უმნიშვნელო იყო. როცა იზრდებოდნენ, ქორწინდებოდნენ და სახლიდან მიდიოდნენ, ამიტომ მათ დიდად არ აფასებდნენ. მდედრობითი სქესის ჩვილების მკვლელობის პირდაპირი მტკიცებულებები არ არის დაცული. მაგრამ ამავე დროს, ცნობილია, რომ ბერძნულ საზოგადოებაში მამრობითი და მდედრობითი სქესის ბავშვების თანაფარდობა იყო 4:1. ბევრ ოჯახს ჰყავდა რამდენიმე ვაჟი, მაგრამ, როგორც წესი, მხოლოდ ერთი ქალიშვილი . ადვილი მისახვედრია, როგორ მოხდა ეს.

არასასურველი ბავშვების სასაფლაო

ფილოსოფოსმა პლატონმა თავის ნაშრომში "სახელმწიფო" მისცა პირდაპირი მითითებები, თუ როგორ უნდა მოეშორებინათ არასასურველი ბავშვები. ის ურჩევდა ორსულობის შეწყვეტას და თუ ეს არ გამოვიდოდა, მაშინ უბრალოდ ახალშობილები არ უნდა გამოეკვებათ. სხვათა შორის, არასასურველად ითვლებოდა ოპტიმალური ასაკის მიღმა ჩასახული ბავშვებიც. ქალებისთვის ეს იყო 20-40 წელი, ხოლო მამაკაცებისთვის - 30-55.

რომის კანონმდებლობა წერდა, რომ 2 წლამდე ბავშვი მამის საკუთრება იყო. ამიტომ, მშობელს შეეძლო თავისი შეხედულებისამებრ განეკარგა მისი სიცოცხლე. სურვილის შემთხვევაში, მამას შეეძლო შვილის მოკვლაც კი. მხოლოდ ჯანმრთელ ბიჭებს ჰქონდათ გადარჩენის დიდი შანსი. 2011 წელს დიდ ბრიტანეთში, ჰუმბლდენის, ძველი რომაული დასახლების ადგილზე, აღმოაჩინეს 97 ბავშვის სამარხი. ყველა მათგანი არა უმეტეს ერთი დღის იყო. 1988 წელს იგივე ახალშობილთა სასაფლაო აღმოაჩინეს ისრაელის ქალაქ აშკელონთან, სადაც ასევე იყო რომაული დასახლება. მეცნიერები თვლიან, რომ ეს ადგილები სპეციალურად შეიქმნა არასასურველი ბავშვებისგან თავის დასაღწევად. მკვლელობები დასრულდა მხოლოდ 313 წელს რომაელების მიერ ქრისტიანობის მიღების შემდეგ.

ჩვილების მკვლელობა ევროპაში

ევროპაში არ იყო უკეთესი დამოკიდებულება ბავშვების მიმართ. ძველი გერმანული ტომები ჩვილებს ახრჩობდნენ დაბადებიდან დაუყოვნებლივ, სანამ ისინი „საჭმელს დააგემოვნებდნენ“. კელტები ახალშობილებს ფარზე აწვენდნენ და მდინარის გასწვრივ უშვებდნენ. პოლონელები მე-12 საუკუნემდე კლავდნენ ფიზიკური შეზღუდული შესაძლებლობის მქონე ბავშვებს მათი დაბადებისთანავე.

ქრისტიანობის მიღებასთან ერთად მკვეთრად შემცირდა მკვლელობების რიცხვი. ეკლესიამ ჩვილების მოკვლა საშინელ ცოდვად მიიჩნია და ამან გავლენა მოახდინა კანონმდებლობაზე. საღვთო რომის იმპერიის კაროლინას კანონების ძირითადი კრებული, რომელიც შეიქმნა იმპერატორ ჩარლზ V-ის დროს, შეიცავდა შემდეგ სტატიას: „ქალი, რომელიც ბოროტად, ფარულად და საკუთარი ნებით მოკლავს თავის შვილს, რომელმაც უკვე სიცოცხლე მიიღო და კიდურები ჩამოაყალიბა, დაე, ცოცხლად დამარხონ და ძელზე ჩამოაცვან“.

ფრანგები ბავშვების მკვლელებს კოცონზე წვავდნენ, ბავარიაში კი 1756 წელს ჩვილების მკვლელ დედებს თავი მოჰკვეთეს. მაგრამ ევროპის ზოგიერთ ადგილას მოუნათლავი, შეზღუდული შესაძლებლობის მქონე ან უკანონო ბავშვის მკვლელობა მხოლოდ სიმბოლურად ისჯებოდა. მიუხედავად იმისა, რომ ჩვილების მკვლელობა აკრძალული იყო, შუა საუკუნეების სტატისტიკა საეჭვო ციფრებს იძლევა. საეკლესიო წიგნებში, სადაც მონათლული ბავშვები იყო ჩაწერილი, 150-160 ბიჭზე მხოლოდ 100 გოგონა იყო.