რუსეთში მე -17 საუკუნის ბოლომდე ადამიანები სარკეებს ერიდებოდნენ. მრავალი ნიშანი და ცრურწმენა არსებობდა მათთან დაკავშირებით. სარკისადმი მისტიკური დამოკიდებულება დღემდე შემორჩენილია რუსულ კულტურაში.

1666 წელს საეკლესიო კრებამ სასულიერო პირებს სარკეების ფლობა და გამოყენება აუკრძალა.

სარკე სხვა სამყაროდან დაბრუნების შესაძლებლობად მიიჩნეოდა. თითქოს ისინი წარმოადგენენ ერთგვარ გადასვლას აქაურ და იმქვეყნიერ სინათლეს შორის. თუ გავიხსენებთ რუსულ ხალხურ ზღაპრებს, ისინი საუბრობდნენ სარკის კერძზე, რომელზედაც "სამოთხის" ვაშლი ტრიალებდა - ამ ობიექტების დახმარებით ზღაპრის მონაწილეები მიჰყვებოდნენ გმირს, რომელიც მოგზაურობდა მიცვალებულთა სამყაროში. ბაბა იაგას ქოხს სჭირდებოდა ძებნა, სარკე კი ყველას ჰქონდა სახლში. ეს იყო ერთგვარი პორტალი სიცოცხლესა და სიკვდილს შორის.

მაშასადამე, არსებობდა ტრადიცია სახლში სარკეების ფარდით დაფარვის, სადაც ადამიანიახლაი გარდაცვლილი იყო. გეცნობათ? რუსეთის გავლენა ქართულ ერიოვნულ კულტურაზე ამ მიმართულებითაც არსებობდა და არსებობს დღემდე, ეს აუცილებელი იყო, რომ გარდაცვლილს არ შეეძლებოდა ამ სარკის დამაკავშირებელი გვირაბის გამოყენება და შემდეგ იმქვეყნიური სამყაროდან დაბრუნება.

გარდა ამისა, მიცვალებულისთვის წაკითხული ლოცვები თითქოს შეიძლება აისახოს სარკეში და იქცეს არა ლოცვად, არამედ რაღაც საშინელ, ბოროტებად, ეშმაკურ დამახინჯებულ წყევლად.

ასევე არ იყო რეკომენდებული სარკეებში ჩახედვა სახლში ტრაგიკული მოვლენის მოხდენისას. ჭირისუფალი შეიძლებოდა ამით მიცვალებულს სამოთხეში გაჰყოლოდა.

"სარკეში არ ჩაიხედო, ავად გახდები!"

რუსები თვლიდნენ, რომ სარკეს შეუძლია უარყოფითი ენერგიის შეგროვება. და არა მხოლოდ მისი, არამედ დაავადებების პროვოცირება, პრობლემების შექმნა და სხვა რამ, რაც არავის სჭირდებოდა. ამიტომ, აკრძალული იყო ჩვილების სარკეებთან მიყვანა - "ბოლოს და ბოლოს, ბავშვი სრულიად დაუცველია, სარკე კი ძლიერია და მისმა ენერგიამ შეიძლება ზიანი მიაყენოს ახალშობილს". და თუ ბავშვი იტანჯებოდა კოშმარებით, არ შეეძლო დიდხანს ლაპარაკი, ამბობდნენ, რომ, სავარაუდოდ, დედამ სარკესთან მიიყვანა იგი დაბადებიდან ძალიან მალე

ამ უსიამოვნებების შიშით ორსულებს ეშინოდათ სარკეებთან მიახლოება. ადამიანები, რომლებსაც ჰქონდათრაიმე სახის ქრონიკული დაავადებები, თითქოს შეიძლებოდა გაეტაცებინა სარკის ზედაპირს საკუთარი თავის ყურებისას. მით უმეტეს, თუ ამ მომენტში დაავადება მწვავე სტადიაში იყო. ყოველივე ამის შემდეგ, მზაკვრულ სარკეს შეუძლია ისარგებლოს უჩვეულო მდგომარეობით და უარყოფითი გავლენა მოახდინოს უბედურებზე.

რუსეთში ეშინოდათ, რომ სარკეებს შეეძლო ბოროტების გაკეთება. ითვლებოდა, რომ ბოროტი ძალები აქტიურდებიან ღამით, განსაკუთრებით შუაღამიდან. ამიტომ, ცოტანი რისკავდნენ ღამით სარკეში ჩახედვას. ეს მოითხოვდა საკმარის გამბედაობას - ადამიანი ელოდება საკუთარი სახის ანარეკლს და უცებ ის კი არ არის, ვინც უნდა აისახოს სიბნელეში, არამედ საშინელი და მზაკვრული ეშმაკი. რა თქმა უნდა, არ არსებობდა ელექტროობა და სანთლის შუქს შეეძლო შუქჩრდილებით საშინლად წარმოეჩინა ადამიანის სახე.

თუ სარკე გაიბზარებოდა, მაშინმისი ბოროტი ძალები მრავალჯერ გაძლიერდებოდა და ძალიან საშიში ხდებოდა ასეთი სარკის ზედაპირზე ჩახედვა. ბევრს ეშინია გატეხილი სარკის დღესაც და ამბობს: "ოჰ, გატეხილია, უბედურება მოხდება".

რუს მეგობრებს სარკეში ერთად ჩახედვის უფლება არ ჰქონდათ. მოხუცებმა ამბობდნენ, რომ ერთ ქალმა, მეორეს ანარეკლს რომ შეხედოს, შეიძლება ზიანი მიაყენოს. სხვათა შორის, დღეს ზოგიერთ გოგონას სჯერა, რომ თუ სარკეში ფაქალთან ერთად ჩაიხედავს, შეიძლება ერთი ბიჭი შეუყვარდეთ - ვის სჭირდება ასეთი უბედურება და ფსიქიკური ტანჯვა?

"დაიძინე და ჭამე სარკიდან მოშორებით"

შეიძლება გაჩნდეს კითხვა, საიდან იღებენ სარკეები ძალიან უარყოფით ენერგიას? ყველაფერი მარტივად იყო ახსნილი - თუ ადამიანი ნერვიულობს, ტირის ან ადგილს ვერ პოულობს სიბრაზისგან, მაშინ სარკეში ჩახედვისას ის თავის უარყოფით ენერგიას გადასცემს სარკეს. სარკეს მხოლოდ ეს სჭირდება - ის თავისი გამჭვირვალე ხელებით იჭერს მას, შემდეგ კი ესვრის ადამიანებს, როცა ამის შესაძლებლობა გაჩნდება. ამიტომ, რუსეთში არასოდეს ჭამდნენ და სვამდნენ სარკის წინ. ამბობენ, რომ სარკისგან მოშორებით ჭამით შეიძლება შესვა ცხოვრების ბედნიერება. მათ ასევე სჯეროდათ, რომ ადამიანი, რომელიც სარკის წინ ჭამს, შეიძლება დაავადდეს ან რაიმე სახის უბედურება მოიზიდოს.

სარკე განიხილებოდა, როგორც გვირაბი შემდგომი ცხოვრებისკენ, ამიტომ შეუძლებელი იყო მის წინ დაძინება. როდესაც ადამიანს სძინავს, ის თითქოს კვდება, კარგავს თავის დაცვის, ლაპარაკის უნარს, რაც ნიშნავს, რომ ბოროტ ძალებს შეუძლიათ გამოიყენონ მისი ენერგია ან თუნდაც წაიყვანონ იგი სხვა სამყაროში. არ იყო რეკომენდებული სარკის ჩამოკიდება ცოლ-ქმრის საწოლთან, რადგან ამან შეიძლება, წინაპრების აზრით, ღალატამდე მიიყვანოს წყვილი.

როგორ იყო დაკრძალული სარკეები?

იმის გამო, რომ გატეხილი ან დაბზარული სარკე თითქოს ათავისუფლებდა მთელ დაგროვილ ნეგატივს, საჭირო იყო სარკის არჩევა ძალიან ფრთხილად, მის ხარისხზე ზრუნვა და კარგად შესწავლა. იყო მოსაზრება, რომ თუ სახლიდან გაიტანთ ძველ, დაბზარულ, ჩაბნელებულ სარკეებს, შეგიძლიათ გაათავისუფლოთ თქვენი სახლი უარყოფითი ველებისგან, გახადოთ ცხოვრება უკეთესი, სუფთა, ბედნიერი.

მაგრამ სარკის გადაგდებაც შეუძლებელი იყო.

გამოსავალი იპოვეს: სარკეები იმკარხებოდა. ეს იყო მარტივი და სწრაფი გზა. საჭირო იყოსარკის ფრთხილად გადაეხვია გაუმჭვირვალე ქსოვილში ან ქაღალდში, სასურველი იყო შავში და ასე შეფუთული სარკე ტყეში მიჰქონდათ, და ხის ქვეშ მარხავდნენ. ამავდროულად, ყველა ეს მოქმედება უნდა შესრულებულიყო კარგ ხასიათზე, მხოლოდ დადებითი ემოციების გამოსხივების მცდელობისას - სარკეს "არ ეწყინებოდა" და მშვიდად წავიდოდა განსასვენებლად.

საბედნიეროდ, დღეს ჩვენ არ გვეშინია სარკეების. სარკეებით გარშემორტყმული ვართ ყველა მხრიდან: მაღაზიებში და სპორტდარბაზებში, სილამაზის სალონებში და გასართობ ცენტრებში, კლუბებსა და რესტორნებში. ისინი გახდა თანამედროვე ინტერიერის ელემენტი და გამოიყენება არა მხოლოდ მათი დანიშნულებისამებრ, არამედ ოთახის გასაფორმებლად.