სტატია ეხება იმ ადამიანებს, რომლებიც უნებურად მოხვდნენ ფოტოაპარატით "მონადირეების" თვალთახედვის არეში, საჭირო დროს და საჭირო ადგილას.
ზოგადად ადამიანი ბუნებით ექსტრემალია, უბრალოდ თუ გარკვეულ ნაწილში ის სააშკარაოზეა გამოსული და ჩანს, მეორე ნაწილში ის შენიღბულია და გარედან არ ჩანს.
სწორედ ასეთ, მეტნაკლებად მხიარულ და პოზიტიურ ადამიანებს გაგაცნობთ ამ სტატიით.
ეს გოგო სულაც არ ელოდა რომ სწორედ იმ მომენტში გადაიღEბდნენ როცა მას ზღვის ქაფი გადაუვლიდა.

როცა გოგოს უნდა "ჯიგრულ პონტში" გადაიღოს სურათი, მიუხედავად იმისა რომ მთლიანად დასველება ემუქრება.

"წამოვსკუპდები ქვაზედა, რით ვარ ნაკლები თხაზედაო" და კი დასველდა ეს გოგო მთლიანად.

ზღვაში ცურვა გამიგია და მინახავს, აი ზღვაში ტანსაცმლით გასეირნება კი მომკალით და არ მინახავს აქამდე.

იმედია ამ ბავშვის მშობლები "ბავშვთა სახლის" ნომერს ვერ ნახავენ, თორემ ცხელ გულზე რას გააკეთებენ ვინ იცის.

ფოტოგრაფობა ადვილი არაა, პაპარაცობა კი სახიფათოცაა.


რამდენიმე წამით ადრე, მანამ სანამ ბურთი ვიღაცას თავში მოხვდება.


იცით როგორ გამოიყურება იმედგაცრუება?-აი ასე გამოიყურება როცა ბოლო წამს გენგრევა შრომის შედეგი.

მომენტი როცა მტკივნეულ დაცემამდე რჩება წამი და ამ დროსაც 2 ადამიანი გიღებს.

ასეთ მეგობრებთან არ მოიწყენ, რამდენიმე წამი მილოცვამდე და მილოცვის შემდეგ.