1800-იან წლებში ჩრდილოეთ ამერიკის ყორღანებში ძალიან დიდი ჩონჩხის ნაშთები აღმოაჩინეს. ეს ჩონჩხები აღწერილია, როგორც შვიდიდან რვა ფუტის (2, 4 მეტრი) სიგრძით, უფრო იშვიათი ნარჩენებით 9-დან 11 ფუტის (3, 3 მეტრი) სიგრძით, ძალიან დიდი თავის ქალებითა და გიგანტური ქვედა ყბის ნაწილებით.

ისტორიკოსები ხშირად აღწერდნენ ამ ნაშთებს ადრეულ ადგილობრივ ისტორიულ ჩანაწერებში.

"ეს იყო დაახლოებით ცამეტი ფუტის სიმაღლეზე ყორღანი, მისი ძირის დიამეტრი დაახლოებით ორმოცდაათი ფუტი იყო... ჩონჩხის ნაწილი კარგ მდგომარეობაში იყო. ბარძაყის ძვალი, ერთ-ერთი მამაკაცის, რომელიც ამჟამად დოქტორ ბონინის საკუთრებაშია, დიდია და მიუთითებს, რომ მისი პატრონი შვიდი ფუტის სიმაღლე მაინც უნდა ყოფილიყო" - ალფრედ მეთიუსი, კასის ოლქის ისტორია, მიჩიგანი, 1882 წ.

ძველი ისტორიკოსები ასევე წერდნენ მაღალი ადამიანების ანთროპოლოგიაზე პრეისტორიულ სამარხებში. შემდეგი არის ამბავი ილინოისიდან, 1879წ:

„ამ ადგილის მახლობლად მდებარე რორღანის ბოლოდროინდელმა შესწავლამ გამოიწვია რამდენიმე საინტერესო აღმოჩენა... ფორმა დიდი იყო, ყბები მასიური, კბილები კი სრულყოფილი“.

მოგეხსენებათ, მე-19 და მე-20 საუკუნის დასაწყისის გაზეთები ხშირად აქვეყნებდნენ ინფორმაციას მთელი ქვეყნის მასშტაბით ნაპოვნი გიგანტური ჩონჩხების შესახებ. შემდეგი მოხსენება პორტსმუთიდან, ოჰაიო, გამოქვეყნდა News Herald-ში 1895 წლის 3 იანვარს:

"რამდენიმე დღის წინ რკინიგზის დურგლებმა იპოვეს გიგანტური ჩონჩხი პორტსმუთის აღმოსავლეთით სამი მილის გათხრებისას. ჩონჩხის ზომა არის 7 ფუტი, 4 ინჩი...".

1880-იან წლებში სმიტსონის ინსტიტუტის თანამშრომლებმა აღმოაჩინეს რამდენიმე გიგანტური ჩონჩხი ჩრდილოეთ ამერიკის ტუმულების უაზრო განადგურების დროს. ეთნოლოგიის ბიუროს მე-12 წლიურ ანგარიშში მოჰყავს სმიტსონის აგენტების მიერ ნაპოვნი მრავალი გიგანტური ჩონჩხი:

”პირვანდელ ზედაპირის მახლობლად... იწვა ერთ-ერთი ყველაზე დიდი ჩონჩხი, მისი სიგრძე, როგორც რეალური გაზომვებით არის ნაჩვენები, იყო 7-დან 8 ფუტამდე. "

"ცენტრში, ზედაპირის ქვემოთ 3 ფუტის სიღრმეზე, იყო საძვალე 8 ფუტის სიგრძისა და 3 ფუტის სიგანის. მის ძირში... ჩონჩხი 7 ფუტის სიგრძის... იწვა...".

"სიგრძე თავის ქალას ძირიდან ფეხის თითებამდე იყო 7 ფუტი 3 ინჩი. აქედან გამომდინარე, სავარაუდოა, რომ ეს კაცი 7, 5 ფუტი იყო, როცა ის ცოცხალი იყო."

მეოცე საუკუნეში არქეოლოგებმა ხელახლა აღმოაჩინეს უძველესი გიგანტები. ჩარლზ სნოუსთან მუშაობისას, უილიამ უებმა(კენტუკის უნივერსიტეტი) გამოავლინა ჩონჩხის უნიკალური თვისებები. უებსა და სნოუს ანალიზი ადენას ანთროპოლოგიის შესახებ აღწერილი იყო წიგნში "ადენას ხალხი":

„შუბლი ჩვეულებრივ გამოკვეთილია, ქვემოთ შემოსაზღვრულია საკმაოდ შესამჩნევი ზედაპირული ქედებით... ზედა და ქვედა ყბის დამახასიათებელი ამობურცულობა (ალვეოლური პროგნატიზმი) ზომიერად გამოდის... ჩვეულებრივ ზიგომატური ძვლები თავისთავად არა მხოლოდ დიდია, არამედ აქვთ წინა და გვერდითი გამოკვეთა.. ”.

ს "ძვლოვანი ნიკაპის დიდი სიგანე, რომელიც წარმოიქმნება ორმხრივი ჭრილებით".

ადენას თავის ქალა იყო ძალიან მაღალი ლოყებით (ბრაქიცეფალიური ლოყები):

ზრდასრული მამაკაცების დაახლოებით 89% და ზრდასრული ქალების 92% ბრაქიცეფალია.

ადენელებმა გამოიყენეს კეფის მიდამოების ხელოვნური გაბრტყელება, რამაც გაზარდა კრანიალური ნაწილიოს დიდი სიმაღლე. ამ პრაქტიკამ მხოლოდ გააძლიერა თანდაყოლილი თვისებები:

„...მცირე დეფორმაციის მქონე (არადეფორმირებული) თავის ქალა მსგავსი პროპორციებისაა“

„სავარაუდოა, რომ ადენისთვის დამახასიათებელი თავის ქალას ფორმა, ბევრი თუ არა, უმეტესობა, გენეტიკური ხასიათისაა...“.

დოვერის ბორცვში უებმა აღმოაჩინა შვიდი ფუტის სიმაღლის (ორი მეტრის) ჩონჩხი შემდეგი ადენას სპეციფიკური მახასიათებლებით (სამარხი 40):

"...40 დაკრძალვის ნაშთები ერთ-ერთი ყველაზე დიდია, რომელიც ცნობილია ადენში"

1958 წელს კარნეგის მუზეუმიდან დონ დრაგაუტმა აღმოაჩინა "დიდი ზომის" კაცის ნაშთები მიწისქვეშა სამარხში დასავლეთ ვირჯინიის Cresap Mound-ის ყველაზე დაბალ ფენებში:

"სამარხში გაზომვით, ის დაახლოებით 7, 04 ფუტი სიგრძისა იყო. გრძელი ძვლები მძიმე იყო და კუნთების მიმაგრებისთვის თვალსაჩინო ჩაღრმავები ჰქონდათ."

დრაგუტმა აღწერა ადენას ხალხის უნიკალური თვისებები, მათ შორის "გამოწეული და მასიური ნიკაპი", ასევე "ადამიანები, რომლებიც უახლოვდებიან შვიდი ფუტის სიმაღლეს".

გიგანტობა არ არის ადენას ხალხის ერთადერთი უნიკალური თვისება:

"ადენას ხალხი არა მხოლოდ მაღალი იყო, არამედ ძვლების მასივობა მიუთითებს ძლიერ ფიზიკურობაზე. თავი დიდი იყო თავის ქალას დიდი მოცულობით."

გიგანტოლოგიის სტანდარტის დადგენა

მე-20 საუკუნეში მუშაობისას ვებმა, სნოუმ და დრაგაუტმა არსებითად დაადასტურეს ადრინდელი მეცნიერების აღმოჩენები და გიგანტური ჩონჩხის ტიპები კონკრეტულ კულტურასთან მიმართებით. ამის შემდეგ, როს ჰამილტონისა და ვაინ დელორიას პიონერულმა კვლევამ დაადგინა გიგანტოლოგიის სამეცნიერო სტანდარტი ძირძველი მონაცემებისა და არქეოლოგიური ჩანაწერების სინქრონიზაციის გზით ჰამილტონის შეუდარებელ ნაშრომში- გიგანტების ტრადიცია.

გიგანტური ადენას დამაკმაყოფილებელი რეკონსტრუქცია ჯერ არ განხორციელებულა. მიუხედავად იმისა, რომ მრავალი სხვა ანომალია (როგორიცაა პარაკასის თავის ქალა და ვარსკვლავური ბავშვი) სათანადო ყურადღებას იქცევდა, გიგანტური ადენა საიდუმლოებით იყო მოცული. 2015 წლის მაისში ავტორებმა წამოიწყეს ერთობლივი საწარმო ლეგენდარულ მარსია მურთან ამ სიტუაციის გამოსასწორებლად.

მარსია ყველაზე ცნობილია, როგორც ოსტატი მხატვარი, რომელიც ხელახლა ქმნის პერუს წაგრძელებული თავის ქალას ცოცხალ სურათებს, რომლებიც დაკავშირებულია პარაკას ხალხთან.

თავის ქალა, რომელიც გამოიყენებოდა ადენას ხელახლა შესაქმნელად, იყო დაკრძალული მე-16 კენტუკის რაიტ მუნდსში. რაიტის თავის ქალა გამოირჩევა ადენისთვის დამახასიათებელი დიდი, პროგნათური ქვედა ყბით (ან ამობურცული ქვედა ყბით) და მიუხედავად ხელოვნური დეფორმაციისა, აჩვენებს დიდ თანდაყოლილ მახასიათებლებს.

„...დეფორმირებული, ეს თავის ქალა ავლენს გამოხატულ ბრაქიკრანიას... ჩანს, რომ ოთხ თავის ქალაზე... საშუალო დეფორმაციის გამოვლენა ასევე იძლევა საშუალო კრანიალურ ინდექსს 90%-ზე მეტს. ამრიგად, შეიძლება დავასკვნათ, რომ ეს პირები აჩვენებდა გამოხატულ ბრაქიკრანიას დამახინჯების გარეშეც.

ჩარლსტონში რამდენიმე სამარხში აღმოაჩინეს შვიდი ფუტის (ორი მეტრი) სიგრძის ჩონჩხები. დიდი სმიტის ყორრანსი ნორისმა აღმოაჩინა სახლის მსგავსი ხის სტრუქტურა, რომლის ზომები იყო 12 ფუტი 13 ფუტი (3, 6 4 მეტრი) და 6 ფუტი (1, 8 მეტრი) სიმაღლე, რომელიც აღწევდა 10 ფუტს (სამ მეტრს).

ამ შენობის შიგნით იყო "გიგანტური და გამოჩენილი პიროვნება, რომელიც გარშემორტყმული იყო მისი 5 (ალბათ ნებაყოფლობითი) მეომრით ...". ნორისმა გაზომა ცენტრალური სამარხი ადგილზე და აღწერა, როგორც "გიგანტური ადამიანის ჩონჩხი 7 ფუტი 6 ინჩი სიგრძისა და 19 ინჩი მხრებს შორის...".

ეს ჩონჩხი რეგულარულად მოიხსენიება როგორც "გიგანტური" ან "გიგანტი". აღსანიშნავია, რომ ეს კონკრეტული სამარხი მშრალი თიხით იყო დაფარული. ეს, რა თქმა უნდა, მიუთითებს იმაზე, რომ ადგილზე გაზომვები ზუსტი იყო და არა ბორცვის მასის წონის ქვეშ რაიმე სახის დანაწევრების შედეგი, როგორც ამას ხშირად ამტკიცებენ ძირითადი წყაროები.

ნორისის მიერ მოცემული გაზომვები შეესაბამება რამდენიმე სხვა წყაროს მონაცემებს, მათ შორის უორენ მურჰედის მიერ ნაპოვნი გიგანტური ნიმუშის ისტორიას ოჰაიოში:

"ამ ნაშთებიდან ექვსი ფუტის ზემოთ იპოვეს თითქმის გიგანტური პროპორციების კაცის ნაწილობრივი ჩონჩხი... მხრებზე სიგანე, ძვლების სწორი განლაგებით, ცხრამეტი ინჩი იყო...".

ადენის ანთროპოლოგიური ცნობები, რომლებიც ჩაწერილია უების, სნოუსა და დრაგუტის მიერ, ისევე როგორც ადრეული ისტორიკოსებისა და მეცნიერების მიერ, ადასტურებს ნორისის ცნობას და მიუთითებს რვა ფუტის (2, 4 მეტრის) სიმაღლის მქონე პირებზე.

მარსიამ უფრო მეტი გააკეთა, ვიდრე მხოლოდ პრეისტორიული მოსახლეობის მაღალი წარმომადგენლის ვიზუალური წარმოდგენა. გიგანტი ადენიდან წარმოადგენს კაცობრიობის ჭეშმარიტად უნიკალურ ფორმას, რომლის გამოცნობა აქამდე მხოლოდ გიგანტოლოგიის ბაზარზე რეგულარულად ხელახლა დაბეჭდილი მრავალი საგაზეთო და ისტორიული სტატიიდან იყო შესაძლებელი. "საპატიო მიცვალებულთა უნიკალური ჯგუფის" ძალიან დიდი წარმომადგენლის ხელახალი შექმნით, სნოუ და დრაგი, საშუალებას გვაძლევს გადახედოთ შორეულ წარსულს, გადაიღოთ სურათი იმ ფარდის უკნიდან, რომელიც საუკუნის წინ გადავარდა ისტორიაში.

მარსია ამჟამად მუშაობს ავტორებთან წიგნზე, რომელშიც წარმოდგენილი იქნება ადენისა და ადენის მსგავსი ადამიანების ვრცელი რეკრეაციები ჩრდილოეთ ამერიკაში და მთელ მსოფლიოში არსებული სამარხებიდან. ეს მნიშვნელოვანი ვიზუალური ნამუშევარი თან ახლავს 7000-წლიანი დაბინდული მსოფლიო ისტორიის პრეზენტაციას.

ვახტანგ გორგასალი, როგორც ცნობილია 2, 40 სმ სიმარლისა იყო, ამდენად გიგანტები არც ჯკავკასიის რეგიოს აკლდა, თუმცა განსხვავება თავის ქალას ფორმებშია.