ყველა ბავშვი განსაკუთრებულია, მაგრამ ზოგიერთი მათგანი მართლაც იბადება უჩვეულო თვისებებით, რომლებიც მასთან მთელი ცხოვრების მანძილზე რჩებიან. ზოგიერთი ბავშვი იბადება პატარა ნახვრეტებით ყურის ნიჟარასთან, ტრაგუსის ზემოთ. გარედან ის შეიძლება გამოიყურებოდეს პირსინგის ხვრელად მოგეჩვენოთ, მაგრამ სინამდვილეში მას პრეაურიკულური სინუსი ეწოდება.

1. ზოგჯერ ამ ხვრელებს ასევე უწოდებენ თანდაყოლილ პაროტიდულ ფისტულს ან პრეაურიკულარულ კისტას, რადგან სინამდვილეში ეს არის პრეაურიკულური რბილი ქსოვილების თანდაყოლილი მანკი.

2. ეს ანომალია პირველად ვან ჰაიზინგერმა 1864 წელს აღწერა. ყველაზე ხშირად სინუსები ერთ მხარეს ჩნდება, მაგრამ 25-50%-იანი შანსია, რომ ორივე ყურზე ხვრელები გაჩნდეს.

3. ეს ხვრელი არის გრძელი და დახვეული ტრაქეალური არხის გასასვლელი, რომელიც ადამიანს წესით არ უნდა ჰქონდეს.

4. ყველაზე ხშირად, პრეაურიკულური სინუსების ფლობა ასიმპტომურია, მაგრამ ზოგჯერ შეიძლება გამოიწვიონ ანთებაც. ზოგჯერ ანტიბიოტიკები საკმარისია სამკურნალოდ, ზოგჯერ კი ქირურგიული ჩარევაა საჭირო, რის შედეგადაც შესაძლებელია პრეაურიკულარული სინუსების ამოკვეთა. რაც, სხვათა შორის, საერთოდ არ იცავს პაციენტებს რეციდივისაგან.

5. ეს ანომალია ძალზე იშვიათია და მისი გაჩენის შანსი ასეთია: 0, 1-0, 9% შეერთებულ შტატებში, დაახლოებით 1% ევროპელებში და 4-10% აზიელებსა და აფრიკელებში. ყველაზე ხშირად, ეს დეფექტი მემკვიდრეობითია, მაგრამ არის შემთხვევები, როდესაც სინუსები სპონტანურად ჩნდება, ზოგჯერ მათი გამოჩენა დაკავშირებულია თირკმლის ანომალიებთან.

6. მეცნიერებმა ჯერ კიდევ არ იციან, რატომ ჩნდება ისინი ზოგიერთ ადამიანში, მაგრამ ამერიკელი პალეონტოლოგი და ევოლუციური ბიოლოგი ნილ შუბინი მტკიცედ არის დარწმუნებული, რომ ეს ხვრელები თევზის ლაყუჩების ორიგინალური ნაშთებია.

თავის მტკიცებულებაში ის ადარებს ზვიგენისა და ადამიანის ემბრიონებს, რომლებიც ერთი შეხედვით არც ისე განსხვავებულად გამოიყურებიან. შემდეგ მან ორივე ემბრიონის ნაწილები სხვადასხვა ფერით მონიშნა და აჩვენა, თუ როგორ ხდებიან ისინი განვითარების შემდეგ.

ნილ შუბინის ნამუშევრებს ჰქვია „შენი შინაგანი თევზი“, რომლითაც ის ცდილობს დაამტკიცოს, რომ თევზებთან გაცილებით მეტი საერთო გვაქვს, ვიდრე გვგონია.