ამ თვალსაზრისით, არსებობს მრავალი თეორია, მათ შორის ყველაზე აბსურდული და სასაცილოც კი. ორი თეორია, სავარაუდოდ, ყველაზე მეტად იმსახურებს ყურადღებას.
პირველი ამბობს, რომ დამთქნარება ხელს უწყობს ტვინიდან სტრესის მოხსნას და ტვინის ფუნქციის გაუმჯობესებას. სწორედ ამიტომ, ნიუ-იორკის ოლბანის უნივერსიტეტის ფსიქოლოგების აზრით, ჩვენ ჩვეულებრივ ძილის წინ ვამთქნარებთ - ამ დროისთვის ტვინის მუშაობა მცირდება, იგივე შეინიშნება ძილის ნაკლებობისას.
მაგრამ, თუ მთქნარება მხოლოდ ტვინის „გააქტიურებას“ უწყობს ხელს, რატომ არის ის ასე გადამდები? თეორიის მიმდევრები პასუხობენ, რომ ეს ჩვენი შორეული წინაპრებიდან მოვიდა: როდესაც ჯგუფის ლიდერი ამთქნარებს, ამით აჩვენებს, რომ ამჟამად არ არის საუკეთესო ფორმაში, მთელი ჯგუფი იწყებს იგივეს გაკეთებას. რათა გაზარდოს კოლექტიური სიფხიზლე და ადრე გამოავლინოს პოტენციური საფრთხეები.
მეორე თეორია არის ის, რომ მთქნარება აერთიანებს და, ასე ვთქვათ, აიძულებს ადამიანებს ერთმანეთის თანაგრძნობას – ვიღაცის შემდეგ დამთქნარებით თითქოს ქვეცნობიერად ვამბობთ: „დიახ, მეგობარო, როგორ მესმის შენი“.
