"ჩვენ, საქართველოს მოქალაქენი - ასე იწყება ჩვენი ქვეყნის კონსტიტუცია. სწორედ ამ იდეას, რომ ქართველი ხალხი ვიყოთ ხელისუფლების წყარო, არა ერთი ადამიანის სიცოცხლე შეეწირა. ეროვნული მოძრაობის წევრთა თავგანწირვამ, თავისუფლებას მოწყურებული ხალხის პროტესტმა და დაუნდობელი სისტემის წინააღმდეგ დაუღალავმა ბრძოლამ დამოუკიდებლობისთვის, მოგვაპოვებინა უფლება გვქონდეს კონსტიტუცია, სადაც ასახულია ქართველი ხალხის ურყევი ნება - დავამკვიდროთ დემოკრატიული საზოგადოებრივი წესწყობილება, ეკონომიკური თავისუფლება, სოციალური და სამართლებრივი სახელმწიფო...

მრავალი თქვენგანის მსგავსად, მეც, როგორც ერთი რიგითი მოქალაქე, ეროვნული მოძრაობის მუხტით ვიყავი ანთებული. 27 წლის წინ კი, გამოუცდელი ახალგაზრდა პატარა ბიჭი, აქტიურად ჩავერთე პოლიტიკურ პროცესებში. გავხდი “სახალხო პარტიის” წევრი, სადაც აწ გარდაცვლილი დისიდენტის - მარიკა ბაღდავაძის რეკომენდაციით მივედი და ეროვნული მოძრაობის ლიდერების გვერდით მეც ვცდილობდი ქვეყნის სასიკეთოდ ერთი პატარა აგური დამედო.

მრავალი ობიექტური, თუ სუბიექტური მიზეზის გამო, 30 წელზე მეტია, რაც ქართული სახელმწიფო ერთ მოჯადოებულ წრეზე ბრუნავს, სადაც ვკარგავთ ტერიტორიებს, ვკარგავთ ღირებულებებს, ვკარგავთ სილაღეს და ეტაპობრივად იმატებს რისკებიც; ამავდროულად, თითქოს პერიოდულად იხსნება სინათლის კარი, თუმცა ამ მორევიდან ვერ ამოვდივართ.

გავკადნიერდები და ვიტყვი, რომ ამერიკული დემოკრატიის ერთ-ერთი ყველაზე თვალსაჩინო წარმომადგენლის, მარტინ ლუთერ კინგის მსგავსად, 2012 წლის გარიჟრაჟზე, მეც მქონდა ოცნება, რომ უკეთეს საქართველოში ვიცხოვრებდით, სადაც დემოკრატია, სამართლიანობა და თანასწორობა იზეიმებდა. გამოჩნდა თითქოს კიდევ ერთი იმედის ნაპერწკალი წლების შემდეგ, მაგრამ სამწუხაროდ ჩემი და ჩემი თანამოაზრეების ეს ოცნება “ოცნებამვე” დაანგრია.

ისევ იმ მორევმა ჩაგვითრია, სადაც ბედნიერად თავს მხოლოდ ერთეულები გრძნობენ. ვთვლი, რომ ახლა, ჩემი მხრიდან მხოლოდ დამკვირვებლის სტატუსით ყოფნა დანაშაულის ტოლფასია. გადავწყვიტე დავბრუნდე სახალხო პარტიაში, სადაც პირველი პოლიტიკური გამოცდილება მივიღე. პარტიაში, სადაც კვლავ ცოცხალია ეროვნული მუხტი და იდეალები. პარტიაში, რომლის თავმჯდომარეც და ძველი წევრებიც სიცოცხლის ფასად იბრძოდნენ იმისთვის, რომ საქართველოს კონსტიტუცია ამაყად დაწყებულიყო სიტყვებით: ჩვენ, საქართველოს მოქალაქენი!

მათ ეს შეძლეს და მჯერა, რომ დღესაც, ჩვენ ერთად შევძლებთ ხელისუფლების წყაროდ კვლავ ვაქციოთ ხალხი. თავისუფლებისა და დემოკრატიისკენ სვლა რთული გზაა, მაგრამ ახლა -ცვლილებების დროა-. ამგვარი ლოზუნგის გაჟღერების ფუფუნება ყველა დემოკრატიულ ქვეყანას აქვს. მე კი გეტყვით, რომ საქართველოში ახლა ხალხის დროა! იმ ხალხის დროა ვინც საქართველოს პატრიოტია!" - წერს სუსის უფროსის ყოფილი პირველი მოადგილე სოსო გოგაშვილი