რაც შეეხება სიამაყეს,ეგ ადამიანზეა დამოკიდებული და მის ეროვნულ თვითშეფასებაზე. ჩემი აზრით,თუ ადამიანი სიყვარული აქვს თავისი ხალხის,მაშინ იამაყებს კიდეც ამით. არანაირი უფსკრული არ არის სიამაყეს და სიყვარულს შორის. ამბობენ,სიყვარული ბრმა არისო და ამის დამკიცებას ცდილობ. გიყვარს,მაგრამ არ ამაყობ ე.ი. ცუდია. რავი კარგით ამაყობენ ადამიანები. შესაბამისად,თუ კარგია და არ ამაყობ,მაშინ არც გიყვარს.

ეს სტატია არის ცუდ ხასიათზე დაწერილი და ნაჩქარევად გამოქევყნებული. აქვს ამ ქვეყანას ის,რითაც შეიძლება ამაყობდეს ადამიანი. ჯერ მარტო ის რად ღირს,საუკუნოვანი ისტორია გვაქვს და სასწაულს უტოლდება ჩვენი გადარჩენის ამბავი. თან გადარჩენასაც ხო თავისი ფასი აქვს და ჩვენ არ დაგვიკარგავს ძირითადი ღირებულებები. თუ სიამაყის განცდის დაკარგვა დღევანდელ სიტუაციას ეხება,ეს შენი სისუსტის ბრალია და არა იმის რო საქართველო ცუდია. საქართველომ 200 წლიანი ოკუპაცია გამოიარა,70 წელი განსაკუთრებული რეპრესიები და არაფერია გასაკვირი რო არეულობაა,დუღილი მიდის. თუ ვინმემ იცით,როგორ ყენდება ღვინო,მაშინ მიხვდებით რასაც ვგულისხმობ. ღვინო ისეთი რამეა რო მუდმივი ყურადღება სჭირდება და დრო სჭირდება დაწმინდავდეს. ღვინის დაწმინდავების პროცესი არის მუდმივი. ასევეა ჩვენი ქვეყანაც,რაღაც კარგად არის და მოვა დამპყრობელი,რომელიც აგვამღვრევს და მერე მიდის დაწმინდავების პროცესი. ეხლა ამ დაწმინდავების პროცესშია ერი და ამიტომ არის ბევრი ცუდი რაღაც. როცა ღვინო აიმღვრევა,ცუდი ნაწილები მაღლა მოდის და სანამ ის დაბლა ჩავა ისევ დრო სჭირდება. შენ დაწმინდავების მერე უნდა ნახო ეს ღვინო და მერე ნახავ სიყვარულსაც და სიამაყესაც.

ვეთანხმები თორნიკეს,რამდენადაც ჩემთვის ცნობილია ასეა ნამდვილად. დავუშვათ,ყვივჩაღები იყვნენ ჩვენი წინაპრები და მაგით იცვლება რამე? 800 წელი რო იცხოვრებ სადმე,რა აზრი აქვს ვინ იყო ის პირველი ან საიდან მოვიდა. ადამიანის სიყვარულის და სიამაყის მომენტი ეგრე არ ყალიბდება,სხვა რამე აყალიბებს მაგას. წლების განმავლობაში ცხოვრება,სისხლის ღვრა და თავგანწირვა,შემდგომში ამ ყველაფრის პატივისცემა და მიბაძვა აყალიბებს კონკრეტული ადგილის სიყვარულს. სულ ახალი ამბავია,უკრაინელმა პლესნოიმ ცალი ფეხით მედალი აიღო ოლიმპიადაზე. თუ ის გადაწყვეტს აქ ცხოვრებას და მისი შვილებიც იგივეს გააკეთებენ,წლების მერე ის ქართველი იქნება და მათ შთამომავლებს ექნებათ სიყვარული,სიამაყე ამ ქვეყნით. ასე ყალიბდება ეს ყველაფერი,თორე ეგრე აფრიკიდან წამოსულია უდიდესი ნაწილი და დასახლებული სხვადასხვა ადგილას. რა გამოდის,აფრიკელები არიან?

2008 წლიდან დაწყებული ქართული გვარების გენეტიკური კვლევები აჩვენებს, რომ საქართველოს მოსახლეობაში არ არის ყივჩაღების გავლენები საერთოდ. რუსული და მუსლიმური ისტორიული წყაროებიც აჩვენებს, რომ აღმაშენებლის გარდაცვალების მერე, ყივჩაღების უდიდესმა ნაწილმა საქართველო დატოვა და ავიდა კვლავ სტეპში, ვინაიდან ვერ შეეგუენ ადგილობრივ მოსახლეობას და მათ შორის მტრობა ჩამოვარდა. გარდა ამისა დავითს უკვე 1123 წელს მოუწია მათი მთავარი ჯარიდან ამოღება შირვანის პირველი ლაშქრობის დროს აჯანყდნენ და ბევრი ყივჩაღი დაიღუპა მანდ, ამაზე დავითის მემატიანე არ წერს მუსლიმური წყაროები წერენ. ამის შემდეგ სომხეთში საზღვრის დამცველებად ჩააყენა და უკვე შემცირებული იყო რაოდენობა. 1125 წელს დავითის გარდაიცვალების შემდეგ როგორც იქაური წყაროები გვაუწყებს, უმრავლესობა უკან სტეპებში დაბრუნდა დანარჩენების ნაწილი 1130-იანებში ვახტანგის (დავითის შვილი ყივჩაღისგან) აჯანყების ჩახშობის შემდეგ გააძევეს ბევრი და დანარჩენი მცირე ოდენობა სომხეთში დარჩა და ისედაც სომხეთში იყვნენ განთავსებული იმიტომ არ არის ქართველების გენეტიკაზე მათი გავლენა.